نقض قوانین حق تکثیر (به انگلیسی: Copyright infringement) یا نقض کپی رایت به طور کلی به استفاده بدون اجازه و مجوز از آثار تحت کپی رایت گفته می‌شود. کنوانسیون جهانی کپی رایت در ۶ سپتامبر ۱۹۵۲ میلادی در ژنو تصویب و در سال ۱۹۷۱ در پاریس مورد بازبینی قرار گرفت اجرای این کنوانسیون به عهده یونسکو قرار گرفته شد بر اساس ماده ۱ این کنوانسیون، کشورهای عضو متعهد شده‌اند که حمایت مؤثر و مناسب را از حقوق پدیدآورندگان و سایر مالکین کپی‌رایت در زمینه‌های آثار ادبی، علمی از قبیل آثار سینمائی، نقاشی، موسیقی و … به عمل آورند.

یک دستفروش در حال پخش سی دی های تقلبی به طور غیر قانونی.

با توجه به ماده ۴ این کنوانسیون مدت حمایت برای آثار تحت حمایت این کنوانسیون کمتر از مدت عمر پدیدآورنده، و بیست و پنج سال بعد از فوت او نخواهد بود. همان‌طور که در بند ۳ ماده ۴ این کنوانسیون آمده است، مدت حمایت از آثار سینمائی و آثار عکاسی و آثار هنری کاربردی کمتر از دیگر آثار است و در هر حال این مدت نباید کمتر از ده سال می‌باشد.[۱]

نقض کپی رایت می‌تواند تحت قوانین کپی رایت یک جرم محسوب شود اگر این اقدام عالماً، عامداً و با علم کامل از این که نقض کپی رایت است، صورت گیرد. نقضی که عاملاً و عامداً نباشد نمی‌تواند مشمول مقررات جزائی باشد البته در این فرض عالمانه نبودن عمل نقض مانع از این نیست که صاحب حق تقاضای خسارت کند.

جستارهای وابسته

ویرایش

منابع

ویرایش
  1. "The Anti-Counterfeiting Trade Agreement – Summary of Key Elements Under Discussion" (PDF). transparency paper. Swiss federation of Intellectual Property. November 2009. Retrieved 8 June 2010.