نمازخانه

مکانی ویژهٔ عبادت

نمازخانه[۱] مکانی ویژهٔ عبادت در بعضی از اماکن عمومی است.

  • اطاقی مخصوص خواندن نماز در خانه مسلمانان. جایی که در آن نماز خوانند.
  • کلیسای ترسایان، معبد مسیحیان. محلی در کلیسا یا کاخ مسیحیان که برای خواندن دعا اختصاص دهند.
  • کنشت، کنیسه.
نمازخانه سینت مایکل و سینت جرج، کلیسای جامع سینت پال لندن.

منابع

ویرایش
  1. «نمازخانهٔ» [باستان‌شناسی] هم‌ارزِ «chapel1»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر دوازدهم. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۶۱۴۳-۶۶-۸ (ذیل سرواژهٔ نمازخانهٔ1)
  • فرهنگ فارسی معین
  • فرهنگ فارسی عمید