نماگر اقتصادی
نماگر اقتصادی (به انگلیسی: Economic indicator) آماره‌هایی دربارهٔ فعالیت‌های اقتصادی هستند. نماگرهای اقتصادی واکاوی و تحلیل عملکرد گذشته و کنونی اقتصاد و پیش‌بینی عملکرد آینده را امکانپذیر می‌کنند. یک کاربرد این نماگرهای اقتصادی مطالعه چرخه‌های بازرگانی است. نماگرهای اقتصادی دربرگیرنده شاخص‌های گوناگون، گزارش درآمد و چکیده‌های اقتصادی. برای نمونه نرخ بیکاری، شاخص قیمت مصرف کننده (سنجه‌ای برای اندازه‌گیری تورم)، تولید صنعتی، ورشکستگی‌ها، تولید ناخالص داخلی، ضریب نفوذ اینترنت، شاخص بهای سهام، دگرگونی‌های عرضهٔ پول و مانند اینهاست.
دامنه پوشش
ویرایشنماگرهای اقتصادی دربرگیرنده شاخص‌های اقتصادی مانند نرخ بیکاری، تولید ناخالص داخلی، نرخ تورم و... است[۱] اما تنها کرانمند به شاخص‌های اقتصادی نیست.
انواع نماگرها
ویرایشنماگرهای اقتصادی با بخش‌بندی‌های گوناگونی دسته‌بندی شده‌اند.[۲]
از نظر اهمیت
ویرایشنماگرهای اقتصادی را معمولاً به سه دسته کلی بخش‌بندی می‌کنند:
- اهمیت زیاد: پیشران بازار (مانند نرخ بیکاری، تراز بازرگانی، تولید ناخالص داخلی و...)
- اهمیمت متوسط: نماگرهای قابل توجه (مانند سفارش کالاهای بادوام، توازن حساب جاری و...)
- اهمیت کم: دیگر نماگرها (مانند فروش وسایل نقلیه، فروش فروشگاه‌های زنجیره ای و...)
از نظر زمانی
ویرایشاز دید زمانی، شاخص‌های اقتصادی را می‌توان به سه دسته بخش‌بندی کرد:
- نماگرهای پیشرو. مانند: بیکاری
- نماگرهای پسرو. مانند: میزان وام‌های صنعتی و تجاری
- نماگرهای همزمان. مانند: شاخص تولیدات صنعتی
دوره زمانی هر نماگر (هفتگی، ماهانه یا...) نیز در شناسایی اهمیت نماگر نقش دارد.
از نظر جهت
ویرایشبا نگاه به سرشت مثبت یا منفی نماگر، رشد برخی از آن‌ها برای اقتصاد مثبت قلمداد می‌شود و رشد برخی دیگر منفی. به همین‌سان، سویه نماگرها با جهت کلی اقتصاد نیز می‌تواند سه حالت داشته باشد:
- همسو (مستقیم)؛
- پادسو (معکوس)؛
- بی‌سو (متغیر).
منابع
ویرایش- ↑ دستیار معامله گر: فرهنگ توصیفی اصطلاحات و واژگان بازارهای سرمایه/ علی محمدی
- ↑ «مدخل Calendar Indicator در دائرةالمعارف wikipedia انگلیسی».
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Economic indicator». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۵ فوریه ۲۰۱۵.