نمایشنامه‌نویسان ایران: از آخوندزاده تا بیضایی

نمایشنامه‌نویسان ایران: از آخوندزاده تا بیضایی کتابی است از منصور خلج مشتمل بر یک مقدّمه و بیست‌ویک فصل راجع به بیست‌ویک نمایشنامه‌نویسِ ایرانیِ عمدتاً فارسی‌زبان از دورهٔ ناصرالدّین شاهِ قاجار تا پهلویِ دوّم.[۱]

نمایشنامه‌نویسان ایران: از آخوندزاده تا بیضایی
نویسنده(ها)منصور خلج
کشورایران
زبانفارسی
ناشرنشر اختران
تاریخ نشر
۱۳۸۱
شابکشابک ‎۹۷۸−۹۶۴−۷۵۱۴−۱۳−۲

این کتاب، پس از نخستین چاپ در زمستانِ ۱۳۸۱، دیگر در ایران پروانهٔ نشر نگرفت. به گفتهٔ نویسنده، سانسورچیان به فصل‌های مربوط به بیژن مفید و غلامحسین ساعدی نکته‌هایی گرفته و اجازهٔ چاپِ مجدّد را مشروط به حذفِ برخی مطالب کرده‌اند.[۲] این کتاب مجلّداتِ دیگری هم دارد که به انتشار نرسیده است.[۳]

نویسنده کتاب را به بهرام بیضایی و اکبر رادی تقدیم کرده است.[۴]

نقد و نظر

ویرایش

هومن نجفیان انتقادِ مفصّلی بر این کتاب نوشته و از نامِ کتاب تا بسیاری از مطالبش را در دو شمارهٔ پیاپیِ مجلّهٔ صحنه زیرِ سؤال برد.[۵][۶] ولی سوری احمدلو به امتیازاتِ کتاب پرداخت، از جمله این که «نویسنده از اندیشه‌های جدیدی که بر کار نمایشنامه‌نویسان معاصر ایران تأثیرگذار بوده غافل نمانده است.»[۷]

منابع

ویرایش
  • «از آخوندزاده تا بیضایی و تا . . . یادداشتی به بهانه کتاب نمایشنامه‌نویسان ایران» کتاب هفته شماره ۵۱۰. ۱۷ خرداد ۱۳۸۲. ص. ۱۷.
  1. «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۳۰ ژوئن ۲۰۲۲. دریافت‌شده در ۳۰ ژوئن ۲۰۲۲.
  2. خلج، منصور؛ کیانیان، داوود (۱۴۰۰). هر کس مورخ زندگی خودش است. تهران: نشر ثالث. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۴۰۵-۷۱۲-۷.
  3. خلج، منصور؛ کیانیان، داوود (۱۴۰۰). هر کس مورخ زندگی خودش است. تهران: نشر ثالث. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۴۰۵-۷۱۲-۷.
  4. صفحهٔ ۵
  5. نجفیان، هومن (تیر ۱۳۸۵). «یادداشتهای پراکنده». کتاب صحنه (۵۱): ۵۶−۶۰.
  6. نجفیان، هومن (مرداد ۱۳۸۵). «یادداشتهای پراکنده». کتاب صحنه (۵۲): ۴۷−۵۱.
  7. احمدلو، سوری (اسفند ۱۳۸۲). «نمایشنامه‌نویسان ایران (۱)». جهان کتاب (۱۷۹ و ۱۸۰): ۶۰.

پیوند به بیرون

ویرایش