نوآفرینی یا بدیعه‌پردازی (به انگلیسی: Synectics)، یک روش‌شناسی حل مسئله است که فرآیندهای فکری‌ای را که ممکن است فرد از آن‌ها ناآگاه باشد، برمی‌انگیزد.

در گذشته اینگونه پنداشته می‌شد که خلاقیت چیزی ذاتی است و نمی‌توان آن را آموزش داد، اما ویلیام گوردون از بنیانگذاران این روش عقیده داشت که می‌توان خلاقیت را شرح داد و از مراحل آن پرده برداشت. دیدگاه‌های او این امیدواری را ایجاد کرد که می‌توان خلاقیت را یاد گرفت و یاد داد. هدف نوآفرینی شکستن قواعد مرسوم و ایجاد راه‌های جدید برای حل مسئله است. روش نوآفرینی به افراد کمک می‌کند تا زمینه‌های ذهنی شکل‌گرفتهٔ قبلی را بشکنند و برای اندیشیدن به موضوع به طرزی جدید، راه مناسب را بیابند.[۱] آدام گرانت استاد مدرسه کسب و کار وارتون در کتاب نوآفرینی به ارایه روشی نظام مند برای حل نوآفرینانه مسایل مختلف می پردازد. [۱]

مراحل الگو

ویرایش

الگوی نوآفرینی مراحل مختلفی دارد[۱]:

  • توصیف شرایط موجود
  • قیاس مستقیم
  • قیاس شخصی
  • قیاس تعارض
  • قیاس مجدد مستقیم و شخصی

جستارهای وابسته

ویرایش

منابع

ویرایش
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ آدام گرانت (۳۰ اردیبهشت ۱۳۹۹). «نوآفرینی». آریاناقلم. بایگانی‌شده از اصلی در ۳۱ مه ۲۰۲۰. دریافت‌شده در ۳۰ اردیبهشت ۱۳۹۹.

پیوند به بیرون

ویرایش