هاسَر (در پهلوی: haasar، در اوستایی: hatra) یکای (واحد) طولی اوستایی برای اندازه‌گیری مسافت راه‌ها بوده است.

مقدار یک هاسر در دوره ساسانیان روشن نبود و آن را برابر یک فرسنگ یا کمتر از آن می‌دانستند. واحدهای طولی ایران باستان با فاصله‌های درون میدان‌های اسپریس مربوط بوده است و اسبدوانی از ورزش‌های اصلی ایرانیان به شمار می‌آمده است. در اصل اوستایی خود، یک هاسر برابر درازای یک اسپریس بوده است که محتملاً حدود ۷۰۰ متر برآورد می‌شده است.

منابع

ویرایش

بهار، مهرداد: پژوهشی در اساطیر ایران (پاره نخست و دوم)، تهران، نشر آگه، چاپ سوم ۱۳۷۸. ص۶۷.