هوشَع (در عبری:הוֹשֵׁעַ، یونانی:Ὠσηέ به معنی «رهایی از سوی خداست») پسر بئیری نخستین پیامبر از پیامبران کوچک عهد عتیق بود. او زنی به نام گومر دختر دبلایم را به زنی گرفت[۱] و از او صاحب دو پسر به نام‌های یزرعیل و لوعمی و یک دختر به نام لوروحامه شد. در زمان پیامبری هوشع، بنی‌اسرائیل به پرستش بعل روی آورده و در مکان‌های بلند قربانی می‌کردند[۲]، و پیکره گوساله‌ای را در سامریه می‌پرستیدند.[۳] آنان یهوه را نشناخته و نسبت به وی خیانت ورزیده بودند، [۴] به طوری که وجود او را انکار می‌کردند.[۵] اما هوشع آنان را به یگانه‌پرستی و عدالت فراخواند.[۶] هوشع همچنین زنی زناکار برای خود گرفت که همانا جومر بود.[۷]

نگارگری از هوشع

پانویس

ویرایش
  1. هوشع ۱:۹
  2. هوشع ۱۴:۴
  3. هوشع ۵:۸؛۱۰:۵؛۱۳:۲
  4. هوشع ۱۹:۲؛۱:۱۴؛۶:۶؛۱۰:۱۲؛۱۲:۶؛۱۱:۱؛۴:۱۳؛۵:۴؛۹:۱ ارمیا ۳:۱۴
  5. ارمیا ۵:۱۳؛ هوشع ۷:۱۱
  6. هوشع ۴:۲۱
  7. هوشع ۳:۱؛۲:۴

منابع

ویرایش
  • کتاب مقدس عهد عتیق و عهد جدید، ترجمه فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر، ۱۳۷۹، شابک ‎۹۶۴−۳۳۱−۰۶۸-X
  • یاردون سیز (۱۳۸۰دانشنامه کتاب مقدس، ترجمهٔ بهرام محمدیان، تهران: روز نو، ص. ۱۹۱۲
  • جیمز هاکس (۱۳۷۵قاموس کتاب مقدس، ترجمهٔ عبدالله شیبانی، تهران: اساطیر، ص. ۱۱۴