واکنش داویس–بیروت
واکنش داویس-بیروت برای تولید انواع مختلفی از ایندازولون‌ها و 2H-ایندازول‌ها به کار می‌رود. در این واکنش، یک ۲-نیتروبنزیل آمین زمانی که در یک حلال الکلی در معرض باز آبی (aqueous base) قرار می‌گیرد به 2H-ایندازول تبدیل می‌شود.گمان ویرود که این محصول کاربردهای بالقوه‌ای در پزشکی داشته باشد و بتوان از آن برای تولید مهارکننده‌های میلوپراکسیداز استفاده کرد.مهارکننده‌های میلوپراکسیداز می‌توانند در درمان بیماری‌های التهابی، ازجمله فیبروز کیستیک و آرتریت روماتویید مؤثر واقع شوند. این وکنش به وسیلهٔ مارک کورت (Mark kurth) و مخلوف هادادین (Makhluf Haddadin) کشف شد. این دونفر، واکنش را به افتخار دانشگاه‌های محل تحصیل خود نام گذاری کردند: دانشگاه کالیفرنیا ( داویس) و دانشگاه آمریکایی بیروت.[۱][۲][۳]
منابع ویرایش
- ↑ Haddadin, MJ; Conrad, WE; Kurth, MJ (October 2012). "The Davis-Beirut Reaction: a novel entry into 2H-indazoles and indazolones. Recent biological activity of indazoles"
- ↑ Conrad, Wayne E.; Fukazawa, Ryo; Haddadin, Makhluf J.; Kurth, Mark J. (2011). "The Davis–Beirut Reaction:N1,N2-Disubstituted-1H-Indazolones via 1,6-Electrophilic Addition to 3-Alkoxy-2H-Indazoles"
- ↑ https://en.wikipedia.org/wiki/Davis–Beirut_reaction
 | این یک مقالهٔ خرد واکنش شیمیایی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |