ویدئو سی‌دی
ویدئو سی‌دی (انگلیسی: Video CD) (به اختصار: VCD) یک فرمت رسانه خانگی و اولین فرمت برای توزیع فیلم‌ها بر روی دیسک نوری استاندارد (۱۲۰ میلی-متر یا ۴.۷ اینچ) است. این فرمت به طور گسترده در جنوب شرق آسیا و خاورمیانه رایج بود و جایگزین فرمت‌های VHS و بتامکس شد تا اینکه در اواخر دهه ۲۰۰۰ و اوایل دهه ۲۰۱۰، فرمت DVD ویدئو جایگزین آن شد.
 | |
 | |
| گونه رسانه | لوح نوری |
|---|---|
| کدگذاری | MPEG-1 video + audio |
| گنجایش | Up to 800 مگابایت/80 minutes of Video |
| سازوکار خواندن | 780 nm wavelength semiconductor laser |
| استاندارد | White Book |
| توسعه‌یافته توسط | فیلیپس، سونی، پاناسونیک، جی‌وی‌سی |
| کاربرد | audio and video storage |
| توسعه‌یافته به | SVCD |
| انتشار | ۱۹۹۳ |
VCD یک فرمت دیجیتال برای ذخیره‌سازی ویدیو روی یک لوح فشرده است که در اکثر دستگاه‌های پخش‌کننده دی وی دی و بعضی از کنسول‌های بازی ویدئویی قابل پخش است. با این حال، آن‌ها در برخی دستگاه‌های پخش‌کننده دیسک بلو-ری و پلی‌استیشن ۴ و پلی‌استیشن ۳ به دلیل عدم پشتیبانی از سازگاری عقب‌رو برای فرمت ویدئوی قدیمی MPEG 1 که در VCDها استفاده می‌شود، قابل پخش نیستند.
استاندارد ویدئو سی‌دی در سال ۱۹۹۳ توسط سونی، فیلیپس، پاناسونیک، و جی‌وی‌سی ایجاد شد که تحت عنوان «استاندارد کتاب سفید» به آن ارجاع داده می‌شود.
جستارهای وابسته
ویرایشمنابع
ویرایش- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Video CD». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۶ سپتامبر ۲۰۱۹.