ادرار کردن: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ادرار کردن''' (''در گفتار عامیانه'': شاشیدن) عبارت است از عملی در جانوران که با تخلیه شدن [[مثانه]] از ادرار (میز) و خروج ادرار (میز) از طریق مجاری ادراری انجام می‌شود. در فارسی قدیم فعل‌های '''میزیدن''' و '''گمیزیدن''' هم برای آن به کار می‌رفته‌است که امروزه فرهنگستان برای برساختن واژگان [[میزنای]]، [[میزراه]]، دش میزی، [[خون‌میزی]]، [[شب‌میزی]] و … از آن‌ها بهره برده‌است.

 

محل نهایی خروج شاش در همهٔ موجودات در هر دو جنس نر و ماده در مجاورت [[آلت تناسلی]] شان است. در مردان این محل در نوک [[کیر|آلت تناسلی شان]] قرار دارد و در زنان این محل کمی بالاتر از [[مهبل]] و در زیر [[کلیتریس]] قرار دارد.

== فیزیولوژی دفع ادرار ==

به‌طور کلی، دستگاه تناسلی ادراری، ادرار را تا زمان مناسب جهت تخلیه محتویات مثانه در خود ذخیره نگه می‌دارد. در دوران شیرخوارگی ادرار کردن به صورت یک رفلکس رخ می‌دهد و به دلیل کامل نبودن ارتباط عصبی با مراکز کنترل ادراری، غیرارادی می‌باشد. در جریان روند تخلیه‌ای، کف لگن و اسفنکتر پیشابراه شل می‌شوند و یک معبر کم مقاومت را به وجود می‌آورند (جهت عبور محتویات مثانه) و بعد عضله دتروسور برای تخلیهٔ محتویات مثانه منقبض شده و ادرار به سمت جلو پیش می‌رود.