اعتراف اجباری در جمهوری اسلامی ایران: تفاوت میان نسخه‌ها

'''اعتراف‌گیری در جمهوری اسلامی ایران''' به مجموعه فعالیت‌های فیزیکی و روانی نهادهای امنیتی و نظامی گفته می‌شود که بر اساس گفته‌های برخی افراد، پس از [[انقلاب ۱۳۵۷]]، به اجبار برای تهدید، ارعاب، تخریب شخصیت و تحمیل اعتراف از مخالفان عمدتاً سیاسی استفاده شده‌است. از این رو، اعتراف‌گیری در نسبتی مستقیم با شکنجه است. پس از انقلاب بسیاری از شکنجه‌گران [[ساواک]] دستگیر و محاکمه شدند و [[قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران|قانون اساسی جمهوری اسلامی]] شکنجه را برای کسب اقرار و شهادت صراحتاً ممنوع کرده‌است.
تاکنون هیچ سند رسمی درباره شکنجه به همراه اعتراف گیره ارائه داده نشده
<ref>[//fa.wikisource.org/wiki/قانون_اساسی_جمهوری_اسلامی_ایران اصل 38 قانون اساسی:هرگونه شکنجه برای گرفتن اقرار یا کسب اطلاع ممنوع است.]</ref>