'''میش‌مست'''؛ نام دودمانی [[مردم عرب|عرب]] در [[خراسان]] بوده‌اند که بر [[ترشیز]] ([[کاشمر]]) حکومت داشتند. این دودمان حین وقایع [[۱۰۰۷ (قمری)|۱۰۰۷ قمری]] و در نبردهای [[شاه عباس یکم]] با [[ازبک‌ها|ازبکان]] در خراسان، شرکت کرده بودند. میش‌مست‌ها در [[۱۱۰۶ (قمری)|۱۱۰۶ قمری]] قسمتی از سپاه خراسان بوده و در جنگ با [[طوایف بلوچ]] شرکت داشتند. امیرخان میش‌مست، [[فهرست توپچی‌باشی‌ها|توپچی‌باشیهٔ]] حکومت بی‌دوام [[عادل‌شاه]] و از حامیان سلطنت [[شاه سلیمان دوم]] بود. عبدالعلی‌خان و میر محمدخان میش‌مست، پس از کشته شدن [[نادرشاه]] به [[علی‌مردان‌خان چهارلنگ]] پیوستند. حکمرانی ترشیز پس از ترور نادرشاه تا سال‌های نخست فرمانروایی [[فتحعلی‌شاه]]، با [[خان (عنوان)|خوانین]] میش‌مست اداره شده و مصطفی‌قلی‌خان میش‌مست، آخرین حاکم به ارث رسیدهٔ ترشیز بود که بعد از آن، صدها خانوار میش‌مست در [[ایران قاجاری|دورهٔ قاجار]] به [[ورامین]] کوچانده شدند و بالغ بر ۶۸خانوار [[عشایر]] از میش‌مست‌های ورامین همچنان باقی مانده‌اند.<ref>{{یادکرد|فصل=|کتاب=تاریخ کاشمر|نویسنده=محمدرضا خسروی|ترجمه=|ناشر=موسسه چاپ و انتشارات آستان قدس رضوی|شهر=مشهد|کوشش=|ویرایش=|صفحه=|سال=1376|شابک=964-434-007-8}}</ref>
