شهرتِ وی به‌دلیلِ تحذیر و پیش‌بینیِ قتل‌عامِ [[نامدارخان|علادیوند]] واولاد سرانِسلیمان [[بهداروند]]،خان، پیش از رویاروییِ خونبار با ''جعفر قلی خان'' است که منجر به سال‌ها جنگ و نا آرامیِ داخلی در [[بختیاری]] گردید. وی اگرچه نتوانست مانعِ قتل‌عامِ نامدارخان و همراهانش شود، اما با پیش‌بینی درست حادثه و با بردن پسران نامدارخان و پسر برادر نامدارخان یعنی [[بهرامحسین خان]] و [[محمدپسر حسن خان]] و محمد حسینمحمود خان همراه خود، توانست از کشته شدن این کودکان جلوگیری و به حیات این نسل کمک کند. سال‌ها بعد [[بهرام خان]] که از محمد حسن خان و محمد حسین خان بزرگتر بود با پیگیری‌های فراوان توانست پسرعموی خود محمد حسین خان را پیدا کند و با هم دوباره منطقه‌ای را تحت اختیار بگیرند و به برپایی حیات سیاسی و اجتماعی بپردازند. [[بازماندگان]] نامدارخان را با شهرت بهرامی و نامداری می‌شناسند.
=== قتلِ نامدارخان اولاد سلیمان خان بختیاروند و همراهان ===
[[نامدارخان|خوانین بهداروند از اولاد سلیمان خان که نامدارخان]] منجزی هم همراه ایشان بود به نصایحِ ''هالو زال'' مبنی بر عدمِ اعتماد و دوستی با جعفرقلی خان گوش نداده و به رسمِ مهمان نوازی اسلحه‌ای حمل نمیکنند و هنگام خوش آمد گویی از سوی جعفرقلی خان بهداروند که عموزاده شان بود و با همراهی تعدادی از طایفه راکی که دایی های جعفرقلی بودند مورد حمله قرار میگیرند . دو نوجوانی که حالو زال همراه خود برد یکی حاج عبدالله خان فرزند محمود خان و دیگری اسکندر خان فرزند حسین خان بود و علاوه بر این دو، رستم خان فرزند دیگر حسین خان هم در آن زمان همراه مادرش که از طایفه کاهکش بود به دیدار فامیل مادری رفته بود و از مهلکه جان به در برد.
درسالهای ۲۱–۱۲۲۰ خورشیدی و پس از اوج گیریِ جنگ میانِ دورکی و [[بختیاروند]]، [[نامدارخان منجزی بختیاروند]] اقتدار و شجاعتی از خود در بختیاری بروز داد که باعث محبوبیت وی شد. بعد از اختلافی که میان جعفرقلی خان بختیاروند و نامدارخان منجزی روی داد (هر دو خان بختیاروند بودند)، جعفرقلی خان به قصد شکست رقیب تصمیم به دفع نامدارخان گرفت. باید یادآور شد سرانجام خونین این برادرکُشی، همچنان در پرده‌ای از ابهام است.
از طرفی دیگر با تمام خاطرات بجای مانده از جنگ‌ها و درگیری‌های ایلیِ جعفرقلی خان نیز نمی‌توان با قاطعیت گفت که وی نیز چنین قصدی داشته، اما با سوء تفاهمی که به آن دچار شده بود، مرتکب چنین عملی گردید.
[[نامدارخان]] به نصایحِ ''هالو زال'' مبنی بر عدمِ اعتماد و دوستی با جعفرقلی خان گوش می‌دهد و چادری را در نزدیکی دو چادر دیگر برپا می‌کند و اسلحه‌ها را برای حملهٔ احتمالی در آنجا پنهان می‌نماید. اما به رسمِ قولی که داده بود، اسلحه‌ای حمل نمی‌کند. از طرف دیگر، خبرچینان و دشمنان هر دو به [[جعفرقلی خان]] خبر می‌دهند که [[نامدارخان]] چادری پر از اسلحه را در کنار دو چادر مهمانی برپا کرده و قصدِ کشتار آنان را دارد. هنگامی که جعفرقلی خان با همراهانش به نزدیکی چادرهای برپا داشتهٔ نامدارخان در گردنهٔ کوه [[چال بلوطک]] می‌رسد (در سر آستان پیرمحمود در [[اندیکا]])، با دیدنِ چادری که در کنار چادرهای مهمانی برپاست، شک وی به یقین تبدیل می‌شود و تصمیم به قتلِ نامدارخان می‌گیرد.
* نامدار خان و بابادی ها*
رابطه نامدار خان با احمدسمالی
در این واقعه هفت نفر از طائفه‌ی عالیور"احمد سمالی"" نیز مهمان نامدارخان بودند. گفته شده زمانی که نامدارخان در حال جان دادن بود، از جعفرقلی خان می‌خواهد عالیوران را که مهمانند نکشند، اما آنان نیز به قتل می‌رسند.
* نامدار خان و داماد بابادی*
داماد نامدار، آمولا آرپناهی بابادی بود که در جنگ نه هزار نیز او را یاری کرده بود و پا به پای پدر زن خویش جنگ می‌کرد. اما به نصیحت هالو زال یا خود نامدار خان، هر طور که شده بود [[نامدار خان]] از بردن داماد خویش به دیدار جعفر قلی خان امتناع کرد و به آمولا گفت که به طایفه خود برود. البته گفتنی هست که دختر نامدار خان از دو فرزند پسر ایشان بزرگتر بود، به همین دلیل در زمانی که آمولا داماد وی بود، بچه‌های ایشان کوچک بودند. فرزندان آمولا و نوادگان دختری نامدار خان به فامیلی مولایی شناخته شده هستند. دختر نامدار خان در بین منجزی‌ها به بی بی شیرین معروف است، اما در مولایی‌ها مادر بزرگ خود را به نام بی بی ترخون می‌شناسند.
