تخار یکی از ولایاتاستان زراعتیهای کشاورزی بوده و اقتصاد اکثر مردم آن به زراعت،کشاورزی، مالداری و باغداری متکی است.
۱۳۰ هزار هکتار زمین آبی و ۳۰۰ هزار هکتار زمین [[دیم‌کاری|للمی]] در این ولایت،استان، وجود دارد که اکثراً در دو فصل کشت می‌شود. محصولاتفرآورده‌های عمدهٔ آن را برنج، [[گندم]] جو و جواری تشکیل می‌دهد.
این ولایتاستان دارای باغ‌های مثمر و زینتی زیادی بوده و محصولاتفرآورده های این باغ‌ها شامل سیب، آلبالو، گیلاس، ناک ([[گلابی]])، شفتالو (هلو)، زرد آلو، انگور، بهی، خربوزه، تربوزو (هندوانه)... می‌باشد و همچنان در این سال‌های اخیر بادرنگ (خیار)، گلپی و بادنجان رومی که از عرضه‌های زراعتی این ولایت،استان، علاوه بر خود ولایتتخار به ولایاتاستان های دیگر نیز صادر می‌شود.
بعد از روی کار آمدن حکومت حامد «کرزی» به کمک موسسات خارجی به خصوص دفتر انکشافی آغا خان (ایکیدن) صنعت زراعتیکشاورزی رشد قابل ملاحظه نموده‌است و در حال حاضر۲۴ دربند باغ در هفت ولسوالیشهرستان وجوددارد. هردربند آن ۵۰ جریب زمین را احتوا می‌کند. روی این ملحوظ دهقانانکشاورزان و باغداران بنابر وافر بودن آب و هوای مساعد از حاصلات سالانه شان خوشبین‌اند.
اکثر ولسوالی‌هایشهرستان های تخار، سرشار از آب بوده و مالداری در ولسوالی‌هایشهرستان های فرخار و [[ولسوالی ورسج|ورسج]] بیشتر به علت آب فراوان، رشد نموده‌است و مالداران اکثر اوقات مواشی شان را به کشورهای خارجی مانند [[پاکستان]] و [[تاجیکستان]] می‌فروشند.
