مهاباراتا: تفاوت میان نسخه‌ها

مهابهاراتا» مجموعه‌ای از افسانه‌های تاریخی هند هیجده فصل و بیش از صدهزار بیت شعر دارد و بعضی‌ها آن‌را شاهنامهٔ هند و عده‌ای آنرا حماسه ایلیاد و ادیسه آن کشور می‌نامند. مهابهاراتا ۱۳ کتاب بسیار بزرگ است و مانند [[شاهنامه]] فردوسی تاریخ تمدن هند را از آغاز بازگو می‌کند. سرایندهٔ آن ویاس حکیم و دانشمند معروف است که علاوه بر مهابهاراتا ۱۰۸ [[پورانا|پورانای]]ی دیگر نیز تصنیف کرده‌است. سروده‌های مهابهاراتا روان است و در آن تأثیر ژرفی از زیبایی‌های طبیعت بچشم می‌خورد.

داستان اصلی مهابهاراتا دربارهٔ جنگی است که در شمال هند (دهلی) میان دو قبیله بنام «پنجال‌ها» و «کوروها» که پسر عموهای یکدیگر بودند تقریباتقریباً دوهزار سال پیش از میلاد مسیح در گرفته‌است. کوروها صد نفر و فرزندان فردی نابینا بودند و پنجال‌ها یا «پاوندوها» تنها پنج برادر ولی افرادی باایمان، راستگو، دلیر و نیکوکار بودند. در راه پس گرفتن حق خویش و زدودن بدی‌ها، پاوندوها به راهنمایی سری [[کریشنا]] علیه کوروها صف‌آرایی کردند و هم‌پیمانان آنان را بقتل رسانیدند و سپس کناره‌گیری کرده و به جنگل‌ها رفتند تا برای بخشوده شدن گناهان از خدای بزرگ خویش طلب [[آمرزش]] کنند و پس از آن در کوه‌های پربرف هیمالیا درگذشتند.

* ترجمه‌ای به نثر فارسی بوسیله داراشکوه پسرشاه جهان و برادر اورنگ زیب عالگمیر.

* ترجمه‌ای منظوم به فارسی توسط حاجی ربیع انجب.

* ترجمه‌ای به فارسی توسط ملا احمد کشمیری که وقایع کشمیر نیز نوشته‌است انجام گرفت. فیضی فیاضی ملک الشعرای دربار اکبرشاه و برادر ابو الفضل علامی بر«رزمنامه» دو باب منظوم افزود.

* و ترجمه‌های جدید معاصر.

* بختیار، مظفر: برخی از تراجم آثار سانسکریت بفارسی. در: نشریه «معارف اسلامی (سازمان اوقاف)»، فروردین ۱۳۵۰ - شماره ۱۲. (از صفحه ۱۶۳ تا ۱۸۵).