نظریه رشد مرحله‌ای پیاژه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''نظریه رشد مرحله‌ای پیاژه'''، نظریه‌ای است دربارهٔ [[رشد]].[[پیاژه]] به مطالعهٔ تواناییهای کودکان، که به طور طبیعی رشد می‌کنند، و تعاملات انان با محیط، علاقه‌مند شد. علت این علاقه تا حد زیادی، مشاهدهٔ رشد و [[رفتار|رفتارهای]] فرزندان خودش بود. پیاژه بر این باور بود که در فرایند رشد، خود کودک شرکت کننده‌ای فعال است و دست روی دست نمی‌گذارد تا رشد [[بیولوژِک]] یا محرک‌های خارجی، کار خودشان را بکنند. او کودکان را دانشمندانی کنجکاو می‌دانست که به [[تحقیق]] و ازمایش دربارهٔ اشیای درون محیط دست می‌زنند تا ببینند چه اتفاقی خواهد افتاد. مثلاً، اگر گوش عروسک خود را بمکم، چه اتفاقی خواهد افتاد؟ و یا اگر بشقابم را به سمت لبهٔ میز هل دهم، چه خواهد شد. نتیجهٔ این ازمایش‌ها، برای ساختن [[طرحواره|طرحواره‌ها]] به کار می‌رود. طرحواره عبارت است از نظریه یا مدلی دربارهٔ این که اشیا و رویدادهای اجتماعی و فیزیکی چگونه عمل می‌کنند. هم چنین کودکی که با رویداد و یا شیء تازه مواجه تلاش می‌کند تا ان را جذب نماید. جذب به معنی درک اشیا و رویدادهای تازه، بر اساس طرحواره‌های از پیش موجود می‌باشد. به باور پیاژه اگر تجربهٔ تازه در طرحوارهٔ موجود جا نشود، کودک مانند همهٔ دانشمندان خوب، اقدام به [[انطباق]] خواهد کرد. انطباق یعنی دگرگون کردن طرحواره برای انکه اطلاعات تازه در ان جا شوند. به این ترتیب [[جهان بینی]] کودک گسترش می‌یابد.