پدیدارشناسی (فلسفه): تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳:
{{دیگر کاربردها|پدیدارشناسی}}
'''پدیدارشناسی''' یا فنومنولوژی {{به آلمانی|Phänomenologie}} مکتب و روشی است که توسط [[ادموند هوسرل]]{{مدرک}} با هدف نظامبخشیدن به فلسفه و علوم انسانی پایهگذاری شدهاست. این مکتب به دنبال پژوهش و آگاهی مستقیم نسبت به تجربیات و مشاهدات، یا به عبارت دیگر نسبت به پدیدارهایی است که بیواسطه در تجربهما ظاهر میشوند.
البته از سوی دیگر باید در نظر داشت که '''پدیدارشناسی''' برای اولین بار در 1765 میلادی در نوشتههای فلسفی به کار گرفته شده و [[کانت]] نیز به مناسبت از آن استفاده میکرده است.
از دید [[فیشته]] یا [[شلینگ]] '''پدیدارشناسی''' شناخت کامل از مسئله به وسیلهی خود مسئله است.
اما پس از این از سوی [[هگل]] به آن یک معنی فنی مرتب اختصاص داده شده است. چون '''پدیدارشناسی''' هگل صرفاً میخواست معرفت را از حیث پدیدار شدن بر شعور ملاخظه کند. سعی هگل در کتاب [[پدیدار شناسی روح]] این است که از شناخت پدیداری خود انتقادی به معرفت امر مطلق که خود باید معرفتی مطلق نام گیرد، ارتقا پیدا کند. <ref>[[جوزف جی. کاکلمانس]]، [[پدیدارشناسی چیست؟ برخی از موضوعات بنیادی پدیدارشناسی هوسرل]]، مجله نامه فلسفه، زمستان 1376، شماره دوم، صص 63 تا 74.</ref>
|