ازلیان: تفاوت میان نسخه‌ها

{{نقل قول|در سال ۱۸۶۴ دولت ایران مقامات [[ترکیه]] را واداشتند تا تبعیدیان ''بابی'' را به مکان‌هایی دورتر از مرزهای خود انتقال دهد، ابتدا به [[قسطنطنیه]] ([[استامبول]]) و سپس به شهر ''ادرنه''.اکنون که آنها در ''ادرنه'' بودند واقعه بزرگی روی داد که موجب شد پیروان [[سیدعلی محمد باب]] به دو حزب متضاد تقسیم شوند. همانطور که توضیح دادم، [[صبح ازل]] تا به این هنگام بطور کلی به عنوان جانشین قانونی ''باب'' اعلام شده بود و رئیس مشهود دین بود. اما همانگونه که توضیح داده‌ام، ''باب'' اظهار کرده بود که ظهور او نهایی و آخری نیست و او در زمان آینده نامعین، جانشینی خواهد داشت ([[من یظهره الله]]).در همان زمان ''باب'' مؤکداً اعلام کرد که زمان ظهور این ناجی موعود فقط برای خدا شناخته شده‌است، بطور کلی باور بر این بود که ''''ظهور جدید به مدت حداقل هزار سال به وقوع نخواهد پیوست''''، پیش از آنکه بسیاری از کشورها ''مذهب باب'' را باید قبول کرده باشند و اینکه هیچ کس به دروغ نمی‌تواند ادعا کند که اوست و اینکه او ناگهانی و غیر منتظره ظاهر خواهد شد. و اینکه وقتی او ظاهر شود، قویترین مقام برای تائید یا رد کردن او، برای بستن یا رهانیدن او، اختیار مسلم و بی چون و چرای اوست.بنابراین وقتی [[بهاءالله]] ناگهان اعلام کرد که او ناجی موعود است که آنان ظهورش را با اشتیاق فراوان انتظار می‌کشیدند، و به تمامی مومنین هشدار داد آنطور که مسلمانان بوده‌اند، محتجب باقی نمانند، شمار بیشتری فوراً مقام او را تصدیق کردند و کلمات او را به عنوان الهام شده الهی پذیرفتند و تسلیم بی چون و چرا و کامل او شدند. بنابراین برای اینانی که اکنون [[بهایی]] خوانده می‌شوند. نوشته‌های ''باب'' یک سند قدیمی فرض می‌شد. اما تمامی ''بابی ها'' از پذیرش کنار گذاشتن این قوانینی که هنوز بیش از سی سال از آن نگذشته بود، خشنود و راضی نبودند. شخص [[صبح ازل]] صحت ادعای [[بهاءالله]] را رد کرد و نپذیرفت به نفع او کنار برود و اقلیتی از ''بابی ها'' که اکنون ازلی نام دارند از شکستن بیعت با او و پذیرفتن سروری دیگری امتناع ورزیدند.}}