شورای دوم واتیکان: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
افزودن چهار تصویر |
←زمینه: ترجمه محتوا از ویکی پدیای انگلیسی |
||
خط ۲۶:
==زمینه==
در دهه ۱۹۵۰ میلادی، مطالعات دینی و کتاب مقدسی [[کلیسای کاتولیک]] آغاز به دور شدن از تعالیم نئو مدرسی و تفسیر تحت اللفظی کتاب مقدس کرد که واکنشی نسبت به مدرنیسم کاتولیک پس از [[شورای واتیکانی اول]] بود. این تغییر می تواند در متکلمانی از جمله [[کارل رینر|کارل رینر ژزوئیت]]، [[مایکل هربرت]]، و [[جان کورتنی موری|جان کورتنی موری ژزوئیت]] که به دنبال تلفیق تجربه انسان مدرن با اصول کلیسا بر اساس عیسی مسیح بودند، و همچنین دیگران مانند [[ایو کنگر]]، [[جوزف راتسینگر]] و [[هانری دی لوباخ]]، که به دنبال درک دقیق از کتاب مقدس و پدران کلیسای اولیه به عنوان منبع نوسازی کاتولیک بودند.
در همان زمان، اسقف ها در جهان با چالش‌های فوق‌العاده‌ای منبعث از تغییرات سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و تکنولوژیکی مواجه شده بودند. برخی از این اسقف‌ها به دنبال راه‌های جدیدی برای پرداختن به این چالش‌ها بودند. اولین شورای واتیکانی قبل از نزدیک به یک قرن برگزار شده بود، اما پس از مدت کوتاهی در هنگامی که ارتش ایتالیا در پایان اتحاد ایتالیا وارد شهر رم شد به پایان رسید. در نتیجه، تنها مذاکرات در نقش مقام پاپی و رابطه متناسب ایمان و عقل تکمیل شد، و بررسی مسائل شبانی مربوط به جهت کلیسا در این شورا صحبت نشد.
پاپ ژان بیست و سوم، از قصد خود برای تشکیل شورا در تاریخ 25 ژانویه سال 1959، کمتر از سه ماه پس از انتخاب خود در اکتبر 1958 خبر داد. این اعلام ناگهانی، که همه را متعجب کرد، باعث کمی اظهارنظر رسمی اولیه از داخل کلیسا شد. واکنش به این فراخوان در خارج از کلیسای کاتولیک گسترده عمدتاً مثبت از هر دو طیف رهبران مذهبی و سکولار بود. این شورا به طور رسمی در 25 دسامبر سال 1961 احضار شد. در بحث های مختلف قبل از تشکیل شورا ، پاپ ژان اغلب می‌گفت که زمان باز کردن پنجره‌های کلیسا برای ورود هوای تازه فرا رسیده است. او از سایر مسیحیان غیر کاتولیک برای ارسال ناظر به شورا دعوت کرد. این دعوت از هر دو فرقه پروتستان و ارتدوکس شرقی پذیرفته شد.
==گاه‌شمار==
| |||