فیلم مستند: تفاوت میان نسخه‌ها

'''فیلم مستند''' که شاخه‌ای بزرگ از صنعت تصاویر متحرک را شامل می‌شود، به منظور [[مستندسازی]] جنبه‌هایی از واقعیت ساخته می‌شود. در ابتدا فیلم مستند، یک [[فیلم سینمایی]] بود که بر روی [[فیلم]] ([[نگاتیو]]) - که تنها وسیله‌یوسیلهٔ موجود در آن زمان بود - ضبط و پخش می‌شد اما امروزه شامل [[ویدئو]] و آثار تولیدی دیجیتالی می‌شود که می‌توان آن‌ها را مخصوص پخش ویدئویی به عنوان [[برنامه تلویزیونی|برنامه‌ای تلویزیونی]] و یا برای نمایش در [[سینما]] ساخت. فیلم مستند را به عنوان «یک تکنیک فیلم‌سازی، یک سنت سینمایی و شیوه‌ای از تقابل با مخاطب» که دائماً در حال تحول است و هیچ مرزی نمی‌شناسد تعریف کرده‌اند..<ref>Nichols, Bill. 'Foreword', in Barry Keith Grant and Jeannette Sloniowski (eds.) Documenting The Documentary: Close Readings of Documentary Film and Video. Detroit: [[Wayne State University Press]], 1997</ref>

قاعده‌یقاعدهٔ کلی گِری‌یرسون در مورد فیلم مستند این بود که از پتانسیل نمایش زندگی در سینما می‌توان در قالب یک هنر جدید بهره‌برداری کرد. هنری که در آن بازیگر «اصلی» و صحنه‌یصحنهٔ «اصلی» نسبت به برابرهای خیالی‌شان، در شرح دنیای جدید راهنماهای بهتری محسوب می‌شوند و موادی که «این چنین در حالت خام گرفته شوند» واقعی‌تر از موادی خواهند بود که با بازی ساخته می‌شوند. از این بابت، دیدگاه وی را می‌توان با نظر ورتوف که داستان‌های نمایشی را با اطلاق لقب «زواید بورژوایی» تحقیر می‌کرد مقایسه کرد هر چند که دیدگاه او ظرافت بیشتری دارد. تعریف گِری‌یرسون از فیلم مستند «مواجهه‌یمواجههٔ خلاقانه با مسلَمات» است که طرفدارانی هم دارد. این تعریف پرسش‌هایی در مورد مستندهایی که حاوی بازآفرینی و نمایش هستند را بر می‌انگیزد.

[[ژیگا ورتوف]] در مقالات خود از نمایش «زندگی همان‌طور که هست» (تصویربردای پنهانی از زندگی) و «گرفتن زندگی در حالت ناگهانی» (تحریک یا غافلگیر کردن توسط دوربین) بحث می‌کرد.

در این دوره فیلم‌های [[سفرنامه‌ای]] بسیار رایج بودند که به فیلم‌های صحنه‌ای مشهور بودند.

یکی از اولین فیلم‌هایی که از مفهوم صحنه‌ای بودن خارج شد« [[در سرزمین شکارچیان سر]]» نام داشت که محصول سال [[۱۹۱۴]] و در آن [[بدویت]] و [[بیگانه‌پردازی]] در زندگی [[بومیان آمریکا]] به تصویر کشیده شده بود.

== سبک هاسبک‌ها ==

با معرفی فیلم « [[نانوک شمالی]]» ساخته [[رابرت فلاهرتی]] در سال [[۱۹۲۲]]، فیلم مستند [[رمانتیسم|سبک هنری رمانتیک]] را تجربه کرد؛ فلاهِرتی تعدادی فیلم عاشقانه تهیه کرد که در اغلب آنها زندگی، افراد در صد سال قبل را نشان می‌داد (برای نمونه در «نانوک شمالی» افراد برای تیراندازی به یک شیرماهی از فاصله نزدیک مجبور بودند از نیزه استفاده کنند که بسیار خطرناک بود).

دومین فیلم مستند فلاهِرتی« [[ماونا]]» نام داشت که در سال ۱۹۲۶ ساخته شد. اولین بار اصطلاح «مستند» در مورد چنین فیلم‌هایی در مراحل بررسی فیلمنامه‌های این فیلم استفاده شد که فیلمنامه نویس آن [[جان گریسون]] که با لقب سینمارو («The Moviegoer») در [[نیویورک سان]] کار می‌کرد در ۸ فوریه [[۱۹۲۶]] آن را نوشت.

نیوزریل یا اخبار جاری روز یکی از روشها فیلم نامه نویسی مستند است که معمولاً بازخوانی وقایعی است که قبلاً اتفاق افتاده‌است و در آن تلاشی برای بررسی موضوع در طی فرآیند وجود ندارد. برای مثال، در اغلب صحنه‌های جنگ مربوط به [[قرن بیستم]] فیلم‌بردار پس از وقوع حادثه به صحنه می‌رسید و صحنه‌ها را بازسازی کرده و فیلمبرداری می‌نمود. سریال «چرا می‌جنگیم» ساخته فرانک کاپرا یک سریال نیوزریل بود که در [[ایالات متحده]] تهیه شد و هدف از ساخت آن متقاعد کردن افکار عمومی آمریکا برای پذیرش عواقب جنگ احتمالی بود.

پیدایش فیلم‌های تلفیقی پدیده تازه‌ای در صنعت فیلم مستند نبود و اولین بار در سال ۱۹۷۲ این نوع از فیلم در فیلم «سقوط سلسله رومانوف» به کارگردانی اسفیرشاب به دنیای سینما عرضه داشتند. از نمونه‌های جدیدتر می‌توان به فیلم «نقطه منظم» (۱۹۶۴) به کارگردانی ''امیل آنتونیو'' درباره شنیده‌های مک کارتی و «کافه اتمی» که خارج از قالب سینمایی به کار رفته در بقیه فیلم‌های آمریکایی که با تشعشات هسته‌ای سرو کار دارند ساخته شده‌است (مثلاً به سربازان گفته می‌شد که در صورتی که چشم‌ها و دهان خود را ببندند تشعشعات اتمی بر آنها بی‌تأثیر هستند). در همین حین فیلم «آخرین سیگار» شهادت مدیران شرکت‌های [[تنباکو]] در کنگره آمریکا و تبلیغات مربوط به مزیت‌های استفاده از سیگار که در آرشیوها قرار دارد را در کنار یکدیگر قرار می‌دهد.

[[فارنهایت ۱۱/۹]] و [[رژه پنگوئن‌ها]] اشاره کرد. این نوع از فیلم در مقایسه با فیلم‌های دراما به بودجه بسیار کمتری نیاز دارد. به همین علت شرکت‌های فیلم سازی به این نوع از فیلم توجه زیادی دارند و از آن سود سرشاری را نصیب خود می‌کنند. فارنهایت ۱۱/۹ با فروش سینمایی معادل بیش از ۲۲۸ میلیون دلار و فروش بیش از ۳ میلیون DVD رکورد جدیدی را بر جای گذاشت. <ref>[http://www.slate.com/id/2117923/] Slate, «Paranoia for Fun and Profit: How Disney and Michael Moore cleaned up on Fahrenheit ۹/۱۱». May 3, 2005.</ref>

[http://en.wikipedia.org/wiki/Documentary_film ویکی‌پدیای انگلیسی]