[[پرونده:Turkish heliograph at Huj2.jpg|چپ|بندانگشتی|خدمهٔ آفتاب‌نگارخورنگار [[امپراتوری عثمانی|ارتش عثمانی]] در [[هوج]] در [[جنگ جهانی اول]]، ۱۹۱۷.]]
'''آفتاب‌نگارخورنِگار''' یا '''آینهٔ آفتابی''' یک [[تلگراف]] خورشیدی بی‌سیم است که با استفاده از [[کد مورس]] در تاباندن [[نور خورشید]] منعکس‌شده از [[آینه]]، سیگنال‌دهی می‌کند. تابش‌ها با چرخش لحظه‌ای آینه یا با قطع پرتو توسط یک حائل تولید می‌شوند.
آفتاب‌نگارخورنگار در اواخر سدهٔ ۱۹ میلادی و اوایل سدهٔ ۲۰، وسیله‌ای ساده اما بسیار موثر برای [[مخابرات نوری]] آنی تا ۵۰ کیلومتر یا بیش‌تر بود. کاربردهای اصلی آن در ارتش، نقشه‌برداری و کارهای حفاظت جنگل بوده است. تا [[دهه ۱۹۶۰ (میلادی)|دههٔ ۱۹۶۰ میلادی]]، آفتاب‌نگارخورنگار یک وسیلهٔ استاندارد در ارتش‌های انگلستان و استرالیا بود و تا سال ۱۹۷۵ توسط ارتش پاکستان استفاده می‌شد.
