اخلاق پزشکی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴۶:
خود مختاری شاخص عمومی سلامت است. مشخصه بسیاری از بیماری ها کاهش و فقدان خودمختاری به شیوه های گوناگون است. این مساله باعث میشود خودمختاری هم نشانه رفاه و آسایش فردی و هم رفاه و آسایش شغلی باشد. این مقوله دارای نکات ضمنی برای ملاحظه و بررسی اصول اخلاق پزشکیست : " اینکه آیا هدف درمان و مراقبت بهداشتی خوب انجام دادن کاری و سود بردن فردیست ؟ "و یا اینکه" هدف درمان و مراقبت بهداشتی خوب انجام دادن کاری برای دیگران و نفع جمعیست ؟" بنا به تعریف اصول اخلاقی یعنی تلاش برای پیدا کردن یک تعادل و موازنه سود بخش بین فعالیت های افراد و تاثیر آن بر روی یک جمع گروهی.
با در نظر گرفتن خودمختاری بعنوان یک شاخص سنجش، بهره‌مندی از دیدگاههای اخلاقی و پزشکی بطور همزمان سلامت را مدنظر دارند. اغلب از روانشناسان و روانپزشکان بالینی خواسته میشود تا ظرفیت بیمار را برای انجام تصمیم گیری‌های مربوط به مرگ و زندگی در پایان زندگی شان ارزیابی کنند. افراد مبتلا به مشکلات روانی مثل توهم و جنون یا افسردگی بالینی ممکن است ظرفیت انجام تصمیم‌گیری‌های پایان حیات را نداشته باشند. بنابراین برای این افراد ممکن است تقاضای اجتناب از درمان بخاطر شرایطشان، در نظر گرفته نشود. مگر اینکه در شرایط مواجهه با یک دستورالعمل مراقبتهای پیشرفته واضح و مشخص قرار داشته باشیم. افرادی که فاقد ظرفیت روانی هستند عموما" بر حسب بهترین منافع شان تحت درمان قرار می گیرند . به عبارت دیگر، افرادی که دارای ظرفیت روانی برای انجام تصمیم گیری های پایان حیات هستند این حق را دارند تا از درمان اجتناب کنند و یک مرگ زودهنگام را انتخاب کنند . در چنین مواردی ، روانشناسان و روانپزشکان به نوعی از این حق حمایت میکنند.</big>
== سود رسانی==
واژه سود رسانی به اقداماتی اشاره دارد که رفاه و آسایش دیگران را بهبود می بخشد. در چارچوب پزشکی، این مفهوم به معنای انجام فعالیت هاییست که به نفع بیماران باشد. با این حال، در مورد این مساله که انجام دادن چه نوع اقداماتی واقعا" به بیماران کمک میکند قطعیتی وجود ندارد و تعریف مشخصی ارائه نشده است. Jamesجیمز چیلدرس و تام بیوچامپ کتاب قانون اصول اخلاق زیست-پزشکی (1978) سود رسانی را بعنوان یکی از ارزش ها و معیارهای اصلی اصول اخلاقی درمان و مراقبت بهداشتی مطرح میکنند. برخی محققان و دانشجویان مثل ادموند پلگرینو اینطور استدلال می کند که سود رسانی تنها اصل و قانون بنیادی اخلاق پزشکی است. آنها عنوان می کنند که شفا دادن و درمان باید تنها هدف حوزه پزشکی باشد و تلاش هایی مثل جراحی زیبایی ، پیشگیری از بارداری و اتانازی فراتر از این حوزه قرار می گیرند .
== عدم ضرر رسانی==
مفهوم عدم ضرررسانی به معنای وارد نکردن آسیب و صدمه پیش از هر کاری و یا اصطلاح لاتین آن به صورت Primum non nocere است . بسیاری افراد اینطور فکر میکنند که این مساله باید دقت نظراصلی و اولیه در فرایند درمان باشد و مهمترین مساله این است که به بیمارتان صدمه نزنید و بهترین فعالیت را برای آنها انجام دهید. این امر تا حدودی به این برمیگردد که شاغلین مشتاق این حوزه تمایل دارند تا از درمانهایی استفاده کنند که معتقدند به خوبی عمل می کنند، بدون آنکه در ابتدای امر آنرا به درستی و کفایت ارزیابی کرده باشند و مطمئن شوند که صدمه‌ای وارد نمیکند. اکثر آسیب های اعمال شده در مورد بیماران در نتیجه بیان بعضی مطالب پیش می‌آید مثل اینکه " درمان و معالجه موفقیت آمیز بوده است ، اما بیمار فوت کرده است ." نه تنها مهم است که صدمه ای به بیمار وارد نشود و همه اقدامات به خوبی صورت گیرد ، بلکه دانستن این مساله هم مهم است که آیا درمان انتخابی شما ممکن است به یک بیمار صدمه بزند و چگونه . بنابراین یک پزشک نباید نسخه های دارویی را تجویز کند که می داند خطرناک هستند ، او نباید داروهایی را تجویز کند و یا درمانی انجام دهد پیش از اینکه بداند ضرری ندارد و یا ضررش بسیار کم است و نفع بیمار را درک نموده و اینکه منافع حاصل از درمان بیش از خطرات آن است . با این حال ، در عمل بسیاری از درمان ها خطراتی را به دنبال دارند. در بعضی موارد و موقعیت ها مثل شرایط خیلی ناامیدانه که کسب نتیجه بدون اقدام درمانی دشوارخواهد بود، درمانهای خطرناکی که دارای احتمال بالایی از آسیب رسانی به بیمار دارند قابل توجیه خواهند شد و عدم درمان نیز به احتمال زیاد خطرات و صدماتی را ایجاد میکند. بنابراین اصل عدم ضرررسانی مطلق و کامل نیست و موازنه در مقابل اصل سودرسانی ( خوب انجام دادن کاری ) بعنوان نتایج این دو قاعده در کنار هم اغلب باعث ایجاد یک اثر مضاعف میشود.
با توجه به شرایط توافق یا اجماع فرهنگی ( در نظام اجتماعی، قانونی، سیاسی و مذهبی ) تعریف قانونی عدم ضرررسانی متفاوت است. تخلف از اصل عدم ضرررسانی موضوع دادخواهی قصور و کوتاهی پزشکی است. بنابراین با توجه به دوره تاریخی و نوع ملت ها، مقررات متفاوت است .
== منابع ==
| |||