ژرفانمایی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ربات: حذف میان‌ویکی موجود در ویکی‌داده: ۱۳ میان‌ویکی |
آیناز تدین (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱:
'''پرسپکتیو''' از واژه لاتینی '''Perspectiva''' گرفته شده است و نخستین بار توسط Boethius به هنگام ترجمه رساله "علم نور و بصر" ارسطو به کار گرفته شد. در دوره رنسانس پرسپکتیو معنی "دیدن از ورای صفحه ای شفاف" را به خود گرفت. دیدن از ورای صفحه ای شفاف، تکرار همان مفهوم فضا از ورای یک پنجره رنسانس بود که این بار به صورت علمی و هندسی مطرح می شد، بدین گونه که مدل را در مقابل چهارچوبی که شیشه در آن قرار داشت، می نشاندند و سپس با نصب کاغذ نازکی روی شیشه، با نقطه چین موضوع را به روی سطح دو بعدی منتقل می کردند.
==کشف پرستپکتیو==
کشف پرسپکتیو با دوران رنسانس مقارن بود؛ با کشف انسان این جهانی و میرا. هنرمند گوتیک در انسان و طبیعت، جلال الهی می‌دید. نگاه رنسانس به آدم، نگاه علمی بود. آدم جای اصلی پرده را گرفت و عناصر دیگر را کنار زد. شبیه‌کشی و چهره‌نویسی رونق گرفت .
در واقع پرسپکتیو و سه بعدنمایى از دوره جدید بر نقاشى مسلط مىشود. در گذشته تنها نقاشى یونانى است که بهپرسپکتیو طبیعى نزدیک شده بود. کار هنرمند رنسانسى ابداع مجدد طبیعت و انسان و حتى خدا با تفسیرى انسان مدارانه از تمامى جلوهها و نظم طبیعى عالم بود. هنرمند دریافته بود که از طریق پرسپکتیومىتواند عقل جزوى را بر فضا مسلط نماید. به عبارت دیگر از انسان به عنوان وجود اصلىو مرکزى تصویرى عظیم ارائه نمود که فضا را باید در ارتباطى که با او دارد سنجید.
هنرمند با بازنمایى دقیق و عینى همه امور،جنبههاى گوناگون واقعیت را ثبت کرده و آنرا به صورت یک نظم عرضه مىدارد،نظمى که از هماهنگى نظام عالم بهره گرفته بود. این نظم نهایتا در نظام تکنیک تعین مىیابد. نظامی تحت عنوان "پرسپکتیو".
به عقیده ی ایتالیایی ها رنسانس تولدی دیگر از قدرت های فکری بشر بود. چند هزار سال تحت عنوان قرون وسطی به هنر بی توجهی شده بود. البته ایتالیایی ها نمی خواستند به رومی های کلاسیک باز گردند و قطعاً فکر روی آوردن به دین جدیدی را هم نداشتند! ایتالیایی ها لازم دیدند که از تجارب هنرمندان کلاسیک نیز تا آنجا که مورد احتیاج است استفاده کنند.
و بدین سان پرسپکتیو یکی از عوامل اساسی تاریخ هنر شد و معیار اعتراض ناپذیری گشت که هر اثر هنری باید بدان سنجیده شود.
در نقاشی، ماساکیو نقاش جوان و نابغه ایتالیایی مکتب جدیدی بوجود آورد، ولی در 48 سالگی در گذشت و نتوانست به کارش ادامه دهد. تابلوی معروف "پدر خداوند"، "پسر عیسی و روح القدس و سن ژان و سن ماری و دو پیشکار" از کارهای مشهور اوست .این تابلو کشف بزرگی را از نقاشی نشان می دهد. زمینه ی ساختمانی آن بر طبق یک سلسله قواعدی که مجموعاً به نام "پرسپکتیو علمی" نامیده می شود، مجسم شده است. البته قبلاً نیز در این زمینه کارهایی شده بود ولی پرسپکتیو علمی به طور کامل وضعیت اجسام را در فضا مشخص نمود. چون بر پایه اصول ریاضی و اندازه گیری دقیق زوایا و فواصل قرار داشت. دانستن این قوانین برای معماران و طراحان، امری ضروری است. در گذشته های دور طراحان و نقاشان نیز قوانین پرسپکتیو را به صورت علمی به کار می بستند، اما به طور کلی هنرمندان به صورت حسی عمق اجسام و نحوه ی قرار گرفتن آنها را در فضا مجسم می سازند. بنابراین ضروری است تا قبل از آن که به درک پرسپکتیو حسی نائل شویم، از این قوانین آگاهی داشته باشیم. به طور کلی دانستن علم پرسپکتیو اولین چیزی است که یک طراح باید بداند؛ زیرا طرح صحیح اغلب اشکال هندسی، بدون اعمال قوانین این علم، در برخی موارد تقریبـاً محال است. این علم، وسیله ای برای داشتن سرعت عمل و کمکی به صحت کار هر گونه طراحی در هنرهای تجسمی است.
==مخترعین پرسپکتیو==
پرسپکتیو اختراع شخص واحدی نبود، بلکه مظهر مبین عصر و تجلی وحدت فکر و احساس نوابغ در دوره ی رنسانس بود.
در میان هنرمندان این دوره به حدی اسامی معروف و مشهور مشاهده می شود که نام بردن از یکایک آنها احتیاج به نگارش کتابی دارد. از آن میان چند نفر از شهرت بیشتری برخوردارند. از جمله جوتو، برونلسکی، مازاچو، لئوناردوداوینچی ،میکل آنژ، و رافائل
افزون بر این ها، نقاشان دیگری همانند هوبرت ون آیک و یان وین آیک نیز به استفاده از پرسپکتیو در آثار خود پرداختند و با دیگر نقاشان رنسانس آغازین هم‌سو و هم‌داستان شدند.
==مفهوم واژه==
پرسپکتیو علمی است بر اساس قوانین و اصول هندسی که به وسیله ی آن دوری و نزدیکی اجسام را نشان می دهند. با رعایت این اصول در طراحی می توانیم تناسب واقعی اجسام در فواصل مختلف را به نحوی نشان دهیم که با تناسبات اصلی آن ها مشابهت داشته باشند.
در واقع برای نشان دادن فضای سه بعدی روی صفحه ی دو بعدی معمولاً پرسپکتیو و قوانین آن را به کار می برند. این قوانین با استفاده از خطای دید بدست آمده و عمق کاذب و بعد مجازی ایجاد شده می تواند تصویری از فضای سه بعدی را بدهد. می توان گفت پرسپکتیو نگاهی است که معمولاً از جهان بیرون یعنی عالم محسوسات مادی آغاز میشود و سپس به درون‌نگری راه می‌برد.
پرسپکتیوها بسته به کاربردشان انواع مختلفی دارند. به طور کلی می توان پرسپکتیوها را به دو دسته ی علمی و ترسیمی تقسیم کرد:
==پرسپکتیو ترسیمی==
در پرسپکتیو ترسیمی (ریشه ی لغوی پرسپکتیو "بوضوح دیدن" است) اشیا در صفحه ای مسطح چنان که دیده میشوند ترسیم می گردند و نه چنان که واقعا" هستند که مانند حاصل کار دوربین عکاسی می باشد، در واقع یک نظام هندسی است که اندازه ها و فواصل اشیاء و اجسام با مقایسه و چگونگی قرار گرفتن آنها در جلو و عقب یکدیگر به دست می آیند.
اندازه، موضع، تقارب متوازی، سایه روشن و بافت از ویژگی های این پرسپکتیوها هستند. این نوع پرسپکتیو بنا بر موقعیت ناظر، اندازه و فاصلۀ او تا موضوع، انواع مختلفی پیدا میکند که همه بر این پایه استوار هستند که تمام نقاط موازی هم به نقطه ای که روی خط دید قرار می گیرد، می رسند.
شـیء جلو، بزرگ تــر و شـیء عقب کوچــک تر اسـت، نقـاط گـریــز و ناظـر در محــل خاصــی قرار می گیرند که به پرسپکتیو معنی و مفهوم می دهند. از روی پرسپکتیو می توان محل ناظر را تعیین کرد.
القای فضا از طریق پرسپکتیو واقعی که بر اساس خطای دید ایجاد می شود، محدود به همان زاویه ای است که فضا دیده میشود. در حالیکه چشم ما در حرکت مداوم است و با تغییر مکان، بخش های زیادی از یک فضا را به طور پیوسته ادراک میکند.
==پرسپکتیو علمی==
آنهایی هستند که با استفاده از سه محور کــه در بیرون صفحـه عمود برهم هستند نشــان داده می شوند و زوایای α , β , γ در صفحه ی تصویر هر اندازه ای باشند بنا بر قرار داد فرض بر این است که در عالم واقع با هم برابر و 90 درجه هستند لذاo یک کنج قائم فرض می شود .
کاربرد این پرسپکتیو بیشتر برای تهیه ی نقشه های فنی و مقاطع دقیق است. از جمله در معماری و طراحی صنعتی. همچنین میتوان گفت نسبت اندازه ها تغییر نمی کند و ناظر همه جا حضور دارد.
==انواع پرسپکتیو در گرافیک==
'''مقامی''':
بدین صورت که هنرمند با توجه به شخصیت سوژه و یا اهمیت موضوع فضای بیشتری برای آن در نظر گرفته است و ترکیب مورد نظر را بر اساس آن شکل داده، که ساده ترین نوع ژرف نمایی است در نقاشی های قهوه خانه ای ایران در شمایل مذهبی همواره پیکره امامان معصوم بزرگتر و تنومند تر از سایر افراد ترسیم شده است.
'''پرسپکتیو با شدت بخشی به کنتراست''':
بسیاری ار هنرمندان با ایجاد اختلاف در میزان شدت تاریکی یا نور در سطح دو بعدی عمق و فضا ایجاد کرده اند، تراکم تاریکی در پلان اول موجب می شود که شبکیه چشم دریافت بیشتری از جسم، به نسبت دیگر اجزا کند و بدین ترتیب عمقی کاذب در سطح القا گردد.
[[File:شدت بخشی به کنتراست.jpg|thumb|شدت بخشی به کنتراست]]
'''اختلاف رنگ''':
دید انسان نسبت به طیف های رنگی خالص و شفاف حساسیت بیشتری نشان می دهد و این دسته از رنگ ها تاثیر بلاواسطه ای روی شبکیه چشم دارند، بر عکس به هر میزان از خلوص رنگ کاسته شود و یا مثلا با سفید و یا لایه های خاکستری ممزوج گردد، روی شبکیه چشم کمتر تاثیر می گذارند.
[[File:اختلاف رنگ.jpg|thumb|اختلاف رنگ]]
'''صراحت و ابهام''':
صراحت و ابهام در سطح دوبعدی می تواند ایجاد عمق نماید بدین معنی که هر قدر شی و یا موضوع در تصویر دارای صراحت باشد، جلوتر به نظر می آید و به عوض چنانچه از صراحت شکل کاسته شود، دورتر به نظر خواهد آمد.
[[File:صراحت و ابهام.jpg|thumb|صراحت و ابهام]]
== پرسپکتیو در سینما==
این واژه در سینما ، ناظر بر شیوه به نمایش در آمدن اشیا و روابط فضایی آنها با یکدیگر در سطح صاف و تخت پرده است ، به این معنی که تماشاگر باید دوری و نزدیکی اشیا و فاصله آنها از یکدیگر را در تصویری که می بیند ، حس کند. از آنجا که در سینما ، تصویر سه بعدی واقعی به تصویری دو بعدی بدل می شود ، فیلم ساز باید برای خلق توهم عمق صحنه و یک فضای سه بعدی ، مراقب پرسپکتیو باشد.
هر بیننده ای که تصویری را بر پرده سینما می بیند ، در ذهن خود برای آن عمق قائل می شود ، چون به این شیوه دیدن عادت کرده است ، اما فیلم ساز علاوه بر آنکه می تواند روی تخیل تماشاگر حساب کند ، در ضمن باید بکوشد که توهم عمق را در صحنه خلق کند و به آن حال و هوای واقعی بدهد.
پرسپکتیو صحنه و روابط فضایی اشیا عمدتا به عوامل زیر بستگی دارد :
==فاصله دوربین از صحنه==
با توجه به فاصله دوربین از صحنه ، می توان پرسپکتیو صحنه را کم یا زیاد کرد. از طرفی نیز ، دوربین متحرک در موازات شخصیت ها به صحنه عمق می بخشد و در ضمن مستمرا چشم انداز تصویر و روابط فضایی اشیا را عوض می کند و به این ترتیب نوعی پرسپکتیو تداومی ایجاد می کند.
==نوع عدسی مورد استفاده==
فاصله کانونی عدسی در پرسپکتیو تصویر بسیار موثر است. معمولا هر چه فاصله کانونی عدسی کمتر باشد ، پرسپکتیو تصویر بیشتر و هر چه فاصله کانونی بیشتر باشد ، پرسپکتیو کمتر می شود. عدسی های با فاصله کانونی کم ، اشیاء نزدیک را بزرگ تر و اشیاء دور را کوچکتر نشان می دهند و این خود بسیار به پرسپکتیو تصویر کمک می کند ، در حالی که عدسی های با فاصله کانونی زیاد ، اشیاء موجود در فاصله های دور را بزرگ تر و لاجرم نزدیک تر نشان می دهند و در عین حال اشیاء نزدیک را به عقب می کشند و به این ترتیب از پرسپکتیو تصویر می کاهند.
==میزان باز بودن دیافراگم==
بر اثر تجربه ثابت شده است ، هر چه دیافراگم دوربین بسته تر باشد ، پرسپکتیو تصویر بیشتر می شود.
==میزان نور==
از آنجا که نور زیاد سبب بسته شدن دیافراگم و درنتیجه افزایش پرسپکتیو می شود ، می توان آن را نیز به نوعی در تغییر پرسپکتیو موثر دانست. از طرفی نوع نورپردازی تصویر ، می تواند به نوعی در فضاسازی سه بعدی اثر بگذارد ، برای مثال نور پشتی سوژه را از پس زمینه جدا می کند و به این ترتیب در سه بعدی بودن تصویر موثر واقع می شود.
==تفاوت پرسپکتیو در گرافیک و معماری==
قبل از تشریح کامل موضوع، ابتدا باید تعاریفی از گرافیک و معماری عرضه شود. معماری، هنر و دانش طراحی بناها و سایر ساختارهای کالبدیست. آثار معماری به عنوان نمادهای فرهنگی، سیاسی و اجتماعی یک کشور شناخته می شوند و ساختمان هایی چون تخت جمشید و اهرام ثلاثه ی مصر از جمله ی چنین آثاری محسوب می شوند. آثاری که پیوند دهنده ی مهم خودآگاهی های اجتماعی بوده اند. شهرها، مذاهب و فرهنگ ها از طریق همین یادواره ها خود را می شناسانند.
و اما گرافیک یا به عبارت کامل تر طراحی گرافیک بکارگیری تکنیک های مختلف خلق آثار دو بعدی بر روی سطوح مختلف نظیر کاغذ، دیوار، بوم، فلز، چوب، پارچه، نمایشگر رایانه، سنگ و ... است که در جهت رساندن پیامی خاص به بیننده انجام می پذیرد. یکی از بزرگان این عرصه در تعریف گرافیک می گوید: گرافیک یک اثر هنریست که می خواهد پیامی را از طریق عناصر بصری در کوتاه ترین زمان ممکن به مخاطب برساند.
با این تفاسیر، این دو هنر بر پایۀ طرح شکل میگیرند و نیازمند قواعد و قوانینی در زمینۀ سنجش و محاسبه می باشند. در هنر معماری با برخی از واقعیت ها روبه رو هستیم و تفاوت اولیۀ گرافیک و معماری نیز در همین مورد خلاصه می شود. حجم نمایی واقعی هدف نهایی در معماری می باشد و ایجاد حجم مجازی در گرافیک اولین وجه تمایز در این دو عرصه است.
==نخستین بناهای معماری رنسانس==
معماری دوره رنسانس از دو اصل اساسی متابعت می کرد:
1- عناصر صوری برگرفته از عهد باستان را بکار می برد و از قواعد پرسپکتیو پیروی می کرد . عناصر صوری که معماران بکار گرفتند مانند : ستونها ، ستونهای تزئینی ، سرستونها ، پیشانیها و طاقها از روی نمونه های عهد باستان و نوشته های ویترو ویوس طراحی می شدند . از این عناصر بهره می گرفتند تا دیوارها و فضا هاتی باز به سهولت در معرض دید قرار بگیرند و نوعی حس پرسپکتیو در داخل ساختمانها به وجود آید . این ساختمانها از حس وحدتی که در ساختارهای کلاسیک وجود داشت بی بهره بودند و در پایان قرن پانزدهم ، برامانته و میکل آنژ حس وحدت بیشتری را وارد معماری رنسانس کردند .
2-عناصر کلاسیک بسیار متفارت با معماری گوتیک به نظر می رسید . نویسندگان رنسانس ساختمانهای گوتیک قرون وسطی را غیر طبیعی می دانستند . آنها در این عصر نوعی شیوه ساخت رومی را به کار می گرفتند . دیوارها در قرون وسطی جای خود را به پنجره های بزرگ با شیشه منقوش داده بودند و بار دیگر به سطوح یکپارچه مبدل شدند . با نمایی از مرر رنگی و با شکلی ساده و بی پیرایه . آنها ساختمانهای خود را طبق اصول رانهای نظری بنا کردند . تفاوتهای فراوانی که ساختمانهای رنسانس را از بناهای قرون وسطی متمایز می کرد بیشتر جنبه تزئینی آن بود و به ساختار مربوط نمی شد.
==پرسپکتیو و شهرسازی==
نو آوری شهر سازی دوره ی رنسانس در استادی کامل بر عوامل اساسی شهر تجلی نمود. در این زمینه "برامانته" و "میکل آنجلو" امکاناتی را یافتند که پیش از آن نا شناخته بود.
دوره ی رنسانس که از یک جانب به دوره ی گوتیک (بخاطر داریم که در این دوره روحیه ی معاونت و همکاری رونق داشت) و از جانب دیگر به دوره ی باروک (با خصوصیت مطلقه اش) پیوسته است دوره ای در شهر سازی می باشد که را ه را برای زمان های آینده هموار ساخت. در قرن پانزدهم کشورهای شمال اروپا کاملا از دوره ی گوتیک متاثر بودند اما در ایتالیا وضعیت پیچیده بود. پرسپکتیو نحوه ی فکری تازه ای آفریده و سنت گوتیک هم هنوز زنده بود و در پیشرفت نقشه ی شهر ها و ساختن میادین تاثیر می کرد.
در دوره ی رنسانس ایجاد ترکیب های معماری با احجام بزرگ و شکل دادن به آنها به صورتی نو آموخته شد. کاخ ها اغلب جای خانه های شخصی، خیابان ها و میادین را گرفتند. معماران دوره ی رنسانس دیوار های خارجی قصرها را رو به خیابان گشودند که برای ناظر چشم اندازی وسیع برای دیدار جهان به وجود آورد. تاثیر اصول پرسپکتیو در این نو آوری البته مشهود است در دوره ی گوتیک نسبت به دوره ی قدیم پنجره های بزرگ تری در نمای بنا ها به کار رفت. در هیچ جا به اندازه قصر "فارنزه" در رم نمی توان تغییر سطح دیوار بنا را که در دوره ی رنسانس بوجود آمد، مشاهده کرد.
حجم این بنا بیش از ظرفیت زمینی است که بر این بنا اختصاص یافته بود و مثالی از روحیه ی "فردیت طلبی" این دوره است .
وقتی که "دوناتو برامانته" (1514 -1444 ) خیابان یک کیلو متری "جولیا" را به امر پاپ "جولیوس دوم" در رم آغاز کرد به پیوستگی و یک پارچگی نما ی ساختمان ها ی این خیابان نمی اندیشید. این نکته از قصد وی برای ساختن کاخ دادگستری رم با گوشه ها و برج های حجیم، در این خیابان پیدا است.
وحدت معماری در خیابان کوتاهی در فلورانس که در آغاز "اوفیتزی" نامیده می شد و در آن "جورجو وازاری" بین سالهای 1560 و 1574 برای خانواده ی "مدیچی" که به ثروت هنر پروری در ایتالیا معروف بودند ساختمان هایی دیوانی که از راستی حیرت انگیز است، ساخته بود مشهود است. "کورنیش" سه طبقه ی این ساختمان ها که به ظرافت به آنها اتصال یافته و خطوط ممتدی میسازد با خط دیگری که حد بام این ساختمان ها را معلوم می دارد و به پیوستگی ادامه می یابد، چشم ناظر را به دور هدایت می کند و عمقی به خیابان "اوفیتزی" می دهد که شاهکاری از عمق در پرسپکتیو بوجود می آورد.
==منابع==
گزاره‌های این مقاله از منابع ذیل برداشته شده‌اند.
*زیگفرد گیدیون (چاپ فارسی ۱۳۵۵) فضا، زمان و معماری: رشد یک سنت جدید، نشر علمی و فرهنگی، مترجم منوچهر مزینی
*گوئن وایت (چاپ فارسی 1391) پرسپکتیو،نشر روزبهان، مترجم هرمز معزز
*ژوزف دوآمه لیو (چاپ فارسی 1386) پرسپكتيو در طراحي و نقاشي،نشر بهار، مترجم عرب‌علي شروه
*سید رضا شریف تهرانی،انسان، فضا، طراحی
*حبیب الله آیت اللهی،(1383)،مبانی نظری هنرهای تجسمی،۹۶۴-۴۵۹-۲۵۷-۳
*بررسی تحلیلی از مقاله ی "تأملی در باب معماری مجازی" تارنمای گرافیک ایران
| |||