شرکت اسلامیه: تفاوت میان نسخه‌ها

[[جرج کرزن]] سیاستمدار انگلیسی در دهه آخر قرن نوزدهم می‌‏گویدمی‌گوید: «گذشته از اشیاء تجملی غربی‏غربی که طبقات بالا به آن معتاد شده‏‌اند،شده‌اند، پوشاک همه طبقات جامعه، از مردان گرفته تا زنان، جملگی از غرب وارد می‌‏شودمی‌شود.[[ابریشم]]،[[ساتن]] و [[ماهوت]] برای طبقات‏طبقات اعیان و قماش نخی و پنبه‏‌ایپنبه‌ای برای همه طبقات. لباس یک روستائی ساده از [[منچستر]] یا [[مسکو]] می‏‌آیدمی‌آید و [[نیلی]] را که همسر او بکار می‌‏بردمی‌برد از [[بمبئی]] وارد می‏‌شودمی‌شود. در واقع از بالاترین تا پایین ترین مراتب اجتماعی بطور قطع وابسته و متکی به کالاهای غربی شده‌اند»<ref>{{یادکرد وب |نام خانوادگی=نظری |نام=محسن |عنوان=سهم بازار و برنامه در شکل گیری و رشد صنایع ایران (قسمت دوم): بررسی علل و موانع تاریخی رشد صنعتی در ایران |نشانی= http://www.noormags.com/view/fa/articlepage/167046 |بازبینی= |اثر= |تاریخ= |ناشر=اطلاعات سیاسی - اقتصادی» خرداد و تیر ۱۳۶۹ - شماره ۳۶ |نشانی بایگانی= |تاریخ بایگانی= |کد زبان=}}</ref>

در ۱۸۶۰ میلادی [[رابرت گرنت واتسن]] درباره‏درباره اقتصاد شهر [[اصفهان]] بعنوان نمونه‌ای از وضعیت ایران می‏‌گویدمی‌گوید: «شهر نامی اصفهان دیگر آن پایتخت باشکوه دوره‏ءدورهء [[صفویه]] نیست. سیر انحطاطی آن از محوطه‌‏های‏محوطه‌های بزرگ خالی که در دوران رونق خود سراسر کوچه و بازار و بنا بود اینک آشکار است. بخش عمده بازارها و محلات ویران و خالی از سکنه‌است و این‏این می‌‏رساندمی‌رساند که در روزگار پیشین چه شکوهی داشته‌است». [[اوژن فلاندن]] باستان شناس فرانسوی که از اصفهان بازدید داشته‌است نیز در ۱۸۴۰ می‏‌نویسدمی‌نویسد: «از کارخانجات نساجی و اسلحه‏اسلحه سازی و زربفت و [[مخمل‏مخمل]] ایران که روزگاری محصولات آن به تمام مشرق زمین صادر می‌‏شد،می‌شد، خبری‏خبری نیست و همه نابود شده‏‌اندشده‌اند. محصولات ایران از بین رفته و بویژه همجواری با انگلستان نتیجه شومی بخشیده‌است. زیرا مقدار زیادی محصول را به بهایی‏بهایی بسیار نازلتر از آنچه در خود ایران ساخته می‌‏شودمی‌شود در بازارهای ایران بفروش‏بفروش می‏‌رسانندمی‌رسانند.»

از بین رفتن کارخانجات [[ابریشم]] بافی در قرن نوزدهم که به مرور و همزمان با واردات گسترده پارچه‌های انگلیسی به ایران آغاز گردید آثار اجتماعی دیگر نیز بدنبال داشت، از کاشت درخت [[توت]] (برای پرورش [[کرم ابریشم]]) بدلیل نبود بازار برای پارچه‌های تولید داخل از بین رفت و بجای آن کشت [[خشخاش]] رواج یافت. بطوریکه از [[یزد]] (که زمانی از مراکز تولید پارچه در ایران بود) سالانه ۲۰۰۰ صندوق [[تریاک]] صادر می‌گردید. در ۱۸۹۰ کرزن‏کرزن اظهار داشته بود که یزد هنوز دارای ۱۸۰۰ کارخانه ابریشم‏ابریشم بافی با ۹۰۰۰ کارگر است اما در ۱۸۹۳ [[پرسی سایکس|سر پرسی سایکس]] اظهار داشت که دستگاههای‏دستگاههای بافندگی یزد به ۷۰۰ دستگاه تنزل یافته‌است.

در سلخ ذی الحجة ۱۳۱۷ محاسبات گذشته آن را صاف نمودیم و از قرار صدی بیست و هفت، منافع سالیانه به شرکاء محترم پرداخته شد»<ref>{{یادکرد وب |نام خانوادگی= |نام= |عنوان= شرکت اسلامیه و توسعه اقتصادی ایران‌ایران|نشانی=http://rasekhoon.net/article/show-6442.aspx |بازبینی= |اثر= |تاریخ= |ناشر=مؤسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران |نشانی بایگانی= |تاریخ بایگانی= |کد زبان=}}</ref>