فولکه برنادوت: تفاوت میان نسخه‌ها

'''فولک برنادوت''' {{به سوئدی|Folke Bernadotte}} ([[۲ ژانویه]] [[۱۸۹۵ (میلادی)|۱۸۹۵]] - [[۱۷ سپتامبر]] [[۱۹۴۸ (میلادی)|۱۹۴۸]]) [[دیپلماسی|دیپلمات]] ارشد [[سوئدی]] بود. وی تلاش‌های زیادی را برای نجات جان حدود ۱۵هزار زندانی [[اردوگاه کار اجباری|اردوگاه‌های کار اجباری]] [[آلمان نازی]] که در حدود ۶٬۵۰۰ تا ۱۱٬۰۰۰ زندانی یهودی را نیز شامل می‌شد، انجام داد.<ref>Sune Persson, Folke Bernadotte and the White Buses, ''Journal of Holocaust Education'', Vol 9, Iss 2-3, 2000, 237-268. Also published in David Cesarani and Paul A. Levine (eds.), ''Bystanders to the Holocaust: A Re-evaluation'' (Routledge, 2002). The precise number is nowhere officially recorded. A count of the first 21,000 included 8,000 Danes and Norwegians, 5,911 Poles, 2,629 French, 1,615 stateless Jews and 1,124 Germans. The total number of Jews was 6,500 to 11,000 depending on definitions. Also see A. Ilan, ''Bernadotte in Palestine, 1948'' (Macmillan, 1989), p37.</ref> در سال [[۱۹۴۵ (میلادی)|۱۹۴۵]] میلادی وی پیشنهاد محرمانه [[هاینریش هیملر]] مبنی بر تسلیم‌شدن بی‌قید و شرط آلمان نازی به [[پادشاهی متحده]] و [[ایالات متحده آمریکا]] را دریافت کرد که این پیشنهاد توسط [[وینستون چرچیل]] و [[دوایت آیزنهاور]] رد شد.

 

 

وی نواده [[شارل چهاردهم ژان سوئد]] و پسرعموی پادشاه وقت سوئد بود. با وجودی که در سال در سال [[۱۹۵۰ (میلادی)|۱۹۵۰]] میلادی، سوئد کشور اسرائیل را به رسمیت شناخت، اما ماجرای ترور وی تا سال‌ها بر [[روابط سوئد و اسرائیل]] تاثیر منفی مستقیمی گذاشته بود. در سال [[۱۹۹۵ (میلادی)|۱۹۹۵]] میلادی، [[شیمعون پرس]]، [[وزارت امور خارجه اسرائیل|وزیر امور خارجه وقت اسرائیل]] با صدور اعلامیه‌ای رسمی، «ترور فولک برنادوت، دیپلمات ارشد سوئدی را محکوم و از تلاش‌های وی برای نجات یهودیان قدردانی و از قتل وی به نحوه‌ای تروریستی» ابراز تاسف نمود.<ref>Ilan, Amitzur. ''Bernadotte in Palestine''. MacMillan 1989 ISBN 0-333-47274-8, pp200-201; Shamir, ''loc. cit.'', p241.</ref>

{{Link FA|sv}}

{{Link GA|sv}}