مرصادالعباد: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ربات: مرتب‌سازی رده‌ها؛ زیباسازی
Rezabot (بحث | مشارکت‌ها)
جز رده:اصلاح نویسه‌های پنهان و حذف موارد زائد
خط ۱:
'''''مرصادالعباد''''' با نام کامل‌تر '''''مرصاد العباد من المبدأ الی المعاد'''''،<ref>مرصادالعباد ۳۰</ref> کتابی‌است به زبان [[فارسی]] در تصوف و سلوک، از [[نجم‌الدین رازی]]. تحریر کتاب در ربع اول قرن هفتم هجری قمری بوده‌است، ولی در سبک به آثار قرن ششم ماننده‌تر است. تصحیح انتقادی متن ''مرصادالعباد'' توسط [[محمدامین ریاحی]] اولین بار در ۱۳۵۲ در سلسله انتشارات بنگاه ترجمه و نشر کتاب منتشر شده و به چاپ‌های متعدد رسیده‌است.
 
مرصاد العباد بر پنج باب و چهل فصل بنا شده، و فهرست فصول در مقدمه آن آمده‌است.باب دوم مبداء موجودات یا آفرینش جهان و انسان است و در فصل چهارم و پنجم آن داستان‏داستان لطیف دلاویزی از آفرینش آدم پرداخته که بی‌شبهه از دلاویزترین نثرهای شاعرانه در زبان فارسی‏فارسی بشمار می‌آید. باب سوم در معاش خلق مفصل‌ترین ابواب کتاب و قریب به نیمی از آن را شامل است و در آن طی بیست فصل اصول عقاید عرفانی آمده‌است. در باب چهارم در ضمن‏ضمن چهار فصل معاد نفوس مختلف نگارش یافته‌است. در باب پنجم سلوک طوایف مختلف از پادشاهان تا پیشه‌وران و برزگران و وظایف اخلاقی و دینی هر طبقه در هشت فصل بیان گردیده، و این باب از نظر اشتمال بر جزئیات وضع اجتماعی عصر تألیف کتاب از ممتع‌ترین قسمتهای آن ‏استاست.
 
گرچه کتاب در دوران اعتلای نثر فنی نوشته شده‌است در مجموع انشای آن (چون غالب آثار صوفیانه) به‌نسبت ساده‌است؛ ولی نثر آن یک‌دست نیست و گاه تأثیر نثر فنی در آن دیده می‌شود. به مقتضای موضوع کاربرد صنایع لفظی کاستی و فزونی می‌گیرد. ''مرصادالعباد'' از آخرین نمونه‌های نثر خوب فارسی‌است.از جمله موارد اهمیت ''مرصادالعباد'' این است که از قدیم‌ترین کتاب‌های فارسی‌است که در آن رباعی‌هایی از [[خیام]]—در مقام انتقاد شدید از وی— نقل شده‌است. ''مرصادالعباد'' از آثاری بوده‌است که [[حافظ]] خوانده و از آن تأثیر گرفته‌است.<ref>محمدامین ریاحی، «مقدمهٔ مصحح»، نجم رازی، ''مرصادالعباد''، ۶۷</ref><ref>داریوش آشوری، ''عرفان و رندی در شعر حافظ''،</ref>
خط ۱۶:
[[رده:نثر فارسی درسی]]
[[رده:نثر فنی فارسی]]
[[رده:پیگیری ربات حذف کارکتر نادرست]]