مدیریت نوآوری: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
خط ۱۰:
'''مدیریت نوآوری جامع''' رویکرد نوینی به مدیریت نوآوری است که با سازمان دهی و به کارگیری حداکثری منابع و قابلیتهای سازمانی، شایسنگی ویژهٔ نوآوری در سازمان را در راستای تحقق ارزش آفرینی و انواع دستاوردهای نوآورانه بر مبنای '''خلاقیت شناسی مدیریت ارزش''' به وجود میآورد. رویکرد مدیریت نوآوری جامع برای اول بار به طور تقریبا همزمان توسط یک پژوهشگر چینی (گسو ،۲۰۰۲) و یک پژوهشگر ایرانی (گلستان هاشمی، ۲۰۰۲ )ارائه گردیده است . مدیریت نوآوری جامع دارای زیر نظام های متعددی از جمله نظام مدیریت دانش جامع ، نظام مهندسی نوآوری و نظام مهندسی سیستم می باشد و با رویکردهای مدیریت فرهنگ تعالی جامع ، مدیریت تعالی سازمانی جامع و مدیریت جامع خلق ارزش ارتباط زیادی دارد <ref>{{یادکرد |کتاب = مدیریت نوآوری جامع. فصلنامه علوم خلاقیت شناسی و حل مسئله ابداعی | نویسنده = دکتر سید مهدی گلستان هاشمی |ترجمه = |فصل = |صفحه = | = | چاپ = | 1382 = |شابک =}}</ref>.<ref>{{یادکرد |کتاب = مدیریت نوآوری جامع. مجموعه مقالات چهارمین کنفرانس ملی خلاقیت شناسی سازمانی، مهندسی و مدیریت نوآوری | نویسنده = دکتر سید مهدی گلستان هاشمی |ترجمه = |فصل = |صفحه = | = | چاپ = | 1390 = |شابک =}}</ref>.
==
'''مهندسی نوآوری''' ( Innovation Engineering )اصطلاحی است که بر حسب تعریف نوآوری و نیز بر حسب سیستم نوآوری شده دارای معانی متفاوتی می باشد. اگر نوآوری معطوف به محصول باشد و این محصول یا به عبارتی سیستم نوآوری شده سطح پیچیدگی زیادی نداشته و در زمینه سازمان یا صنعت خاصی نباشد به مفهوم حل خلاق مسئله و مهندسی اختراع نزدیک تر است .اگر محصول( سیستم نوآوری شده)سطح پیچیدگی زیاد نداشته ولی در سطح سازمان باشد به مفهوم مهندسی محصول جدید نزدیک تر است واگر محصول (سیستم نوآوری شده)از نوع سیستم های پیچیده و چند تخصصی و چند رشته ای بوده و نیز در سطح سازمان باشد در این حالت به مفهوم مهندسی سیستم نزدیک تر می باشد ( گلستان هاشمی،1389 ).
یکی از مهم ترین زیر
'''مهندسی سیستم''' در یک تعریف کلی عبارت از روش شناسی تخصصی انسجام بخشی و یکپارچه سازی هدفمند مجموعه ای از اجزا و عناصر و شکل دهی یک سیستم کامل با ویژگی ها و قابلیت های کارکردی مشخص می باشد. به بیان دیگر '''مهندسی سیستم''' دانش و روش شناسی در کنار هم قرار دادن اصولی کلیه اجزا و عناصر زیر مجموعه یک سیستم و برقراری روابط تعاملی هدفمند و هم افزایانه میان آنها به بهترین شیوه ممکن است که در نهایت منجر به ایجاد یک مجموعه یا سیستم کلان ( محصول ) با قابلیت و توانمندی مشخص به منظور پاسخگویی به نیازهایی خاص می باشد . مهندسی سیستم بر اساس رویکرد سیستمی استوار بوده و دارای ماهیت میان رشته ای و چند تخصصی می باشد(گلستان هاشمی ،1389 ).<ref>{{یادکرد |کتاب = راهنمای پیکره دانش مهندسی سیستم( SEBOK)| نویسنده = دکتر سید مهدی گلستان هاشمی |ترجمه = |فصل = |صفحه = | = | چاپ = | = |شابک =}}</ref> .
|