کشاورزی پایدار را می‌توان به صورت یک روش اکوسیستم برایک شاورزی درک کرد. عملکردهایی که می‌توانند باعث آسیب طولانی مدت در خاک شوند مثل کشت و زرع بیش از اندازه (که به فرسایش منجر می‌شود) و آبیاری بدون زهکشیزه‌کشی مناسب (که به نمک سازی خاک منجر می‌شود). آزمایشاتآزمایش‌های طولانی مدت بهترین اطلاعات را در مورد اینکه چگونه عملکردهای مختلف بر ویژگیهای خاک که برای پایدارپذیری لازم و ضروری هستند تاثیر می‌گذارند در اختیار ما قرار می‌دهد. در آمریکا یک آژانس فدرالی، خدمات حفاظت از منابع طبیعی USDA در ارائهٔ کمک‌های مالی و فنی برای کسانی که به پیگیری حفاظت از منابع طبیعی و کشاورزی به عنوان اهداف سازگار علاقمند می‌باشند تخصصی عمل می‌کنند. مهمترین فاکتورهای برای یک مکان، خورشید، هوا، خاک، مواد معدنی و آب می‌باشد.
از این ۵ فکتورفاکتور کیفیت و کمیت آب و خاک بیش از هر چیز تابع مداخلات انسان از طریق زمان و کار می‌باشند. اگرچه هوا و نور خورشید در هر جای این کرهٔ خاکی در دسترس می‌باشد ولی محصولا کشاورزی به مواد مغذی خاک و دسترس پذیری آب هم بستگی دارند. زمانیکه کشاورزان محصولات را پرورش و برداشت می‌کنند، بعضی از این مواد مغذی را از خاک از بین می‌برند. بدون بازپرسازی، زمین از تقلیل و حذف این مواد مغذی آسیب می‌بیند و یا غیرقابل استفاده می‌شوند یا محصولات کاهش می‌یابند. کشاورزی پایدار به بازپرسازی خاک بستگی دارد در حالیکه استفاده یا نیاز به منابع تجدید نشدنی به حدقال می‌رسد، مثل گاز طبیعی (استفاده شده در تبدیل نیتروژن اتمسفر به کود ترکیبی) یا سنگ‌های معدنی (مثل فسفات) منابع احتمالی نیتروژن که در کل به طور نامحدود در دسترس هستند شامل موارد زیر است:
# چرخهٔ ضایعات محصول و کود چار پایان اهلی و انسانی.
# رشد سبزیجات بنشنی و گیاهان علوفه‌ای مثل بادام زمینی یا یونجه که همزیستی با باکتریهای تثبیت کننده نیتروژن بنام ریزوبیا ایجاد می‌کنند.
