محمد منتظری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''محمد منتظری''' (زاده [[۱ فروردین]] [[۱۳۲۳]] در [[نجف آباد]] [[اصفهان]])،(معروف به '''ممد رینگو''' <ref>{{یادکرد وب |نویسنده = |نشانی= http://www.nedayeenghelab.com/vdcj.yehfuqea8sfzu.html|عنوان= درخواست منتظری برای دستگیری"ممد رینگو| ناشر = |تاریخ = |تاریخ بازبینی= }}</ref>) نماینده مجلس شورای اسلامی، <ref>{{یادکرد وب | تاریخ بازبینی=۰۹ مه ۲۰۱۳ | عنوان=نگاهی کوتاه بر: زندگی پرخروش شهید محمد منتظری | ناشر=روایتگر | تاریخ=۴تیر۱۳۹۰ | نشانی=http://www.ravayatgar.org/برگزیده-ها/item/2275-نگاهي-کوتاه-بر--زندگي-پرخروش-شهيد-محمد-منتظري}}</ref><ref>{{یادکرد وب | تاریخ بازبینی=۰۹ مه ۲۰۱۳ | عنوان=شهید محمد منتظری | ناشر=بنیاد هفتم تیر | تاریخ=۵مهر ۱۳۸۹ | نشانی=http://www.haftetir.ir/index.aspx?pid=99&articleid=8175}}</ref> پدرش، آیت‌الله [[حسینعلی منتظری]]، از روحانیان شناخته شده بشمار می‌رفت.

محمد منتظری، از آغاز جنبش آیت‌الله خمینی در دهه ۱۳۴۰ در بیشتر عرصه­های جنبش کوشا و پرتلاش بود. محمد که خود به خواندن کتاب‌های سیاسی علاقه­مند بود، در قم چندین کتابخانه سیاسی سیار در مدرسه فیضیه، مدرسه دارشفاء، مدرسه عبدالرحیم‌خان معروف به خان و مدرسه حجتیه برپا داشت تا طلبه­ها از آن بهره برند.<ref>مجله کیهان فرهنگی، شخصیت فرهنگی منتظری، ش۱۶، ۵/۴/۱۳۶۴ص ۳۶</ref> همزمان با اوج‌گیری جنبش آیت‌الله خمینی در ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ علیه حکومت پهلوی، فعالیت­­های جهادی خود را آغاز کرد و تا پایان زندگی به پشتیبانی از [[ولایت فقیه]] ادامه داد.<ref> ایزدی، مصطفی، یادنامه شهید محمد منتظری، قم: انتشارات و تبلیغات فرهنگ انقلاب اسلامی، ۱۳۶۱. ص ۲۹۴</ref> نخستین بار، هنگام دستگیری امام خمینی (ره) در پی اعتراض به قانون اعطای مصونیت قضایی به مستشاران نظامی آمریکا یا همان کاپیتولاسیون، در چهارم آبان ۱۳۴۳ دستگیر شد<ref> خاطرات علی جنتی، به کوشش سعید فخرزاده، تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی، ۱۳۸۱ ص ۳۸</ref>و پس از هفت­ ماه، از زندان شاه آزاد شد. در دیماه ۱۳۴۳ که همزمان با ماه رمضان بود، بار دیگر به علت شعار دادن به هواداری از امام­ خمینی (ره) بازداشت گردید. به دنبال ادامه مبارزه، دوباره در اردیبهشت ماه ۱۳۴۴، بازداشت و به زندان قزل­ قلعه در کوی امیرآباد تهران فرستاده شد.<ref> شهید منتظری به روایت اسناد ساواک، به کوشش حجت­ الله طاهری و شهربانو رجبی، تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی، ۱۳۸۷ ص ۲۹</ref>محمد منتظری در آغاز فروردین ۱۳۴۵، برای تأیید اعلامیه­ های‌های امام (ره) به امضاء گرفتن از علمای دینی علیه حکومت محمدرضاشاه پهلوی، و پخش اعلامیه­ها همت گماشت.

محمد منتظری پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ۲۲ بهمن ۱۳۵۷، در پایه‌گذاری کمیته انقلاب اسلامی در ۲۳ بهمن و پیشبرد کار آن نقش به‌سزایی داشت.<ref>صادقی­اردستانی، احمد، زندگینامه حجت­الاسلام شهید محمد منتظری، قم: محمد، ۱۳۶۱ ص ۵۸</ref> همچنین، در برپایی حزب جمهوری اسلامی در ۲۷ اسفندماه ۱۳۵۷ تلاش بسیاری کرد.<ref>ماهنامه شاهد یاران، ماهنامه یادمان شهید محمد منتظری، تهران: شاهد، ش ۴۸، آبان ماه ۱۳۸۸. ص ۳۹</ref>{{سخ}}به دنبال پیروزی انقلاب اسلامی، چون انقلابی می‌اندیشید، باور داشت که باید کارها را به صورت انقلابی و آن هم نه با دستگاه زنگ‌زده و پاکسازی نشده نظام پیشین، بسامان کرد. به همین دلیل است که تا زمان مرگش، با نخست‌وزیری مهندس [[مهدی بازرگان]]، دولت موقت و لیبرال‌ها رابطه خوبی نداشت. منتظری موضع­گیری­های دولت موقت را، اشتباه و خیانت­ آمیز و تصمیم­های آن را در کارهای کشوری و سیاست خارجی نادرست می‌دانست<ref>صادقی­اردستانی، احمد، زندگینامه حجت­الاسلام شهید محمد منتظری، قم: محمد، ۱۳۶۱. ص ۵۹</ref> و می­گفت: «بازرگان در خط ما نیست.»<ref>(ماهنامه شاهد یاران، ص۸۸)</ref> از دید محمد منتظری، دولت موقت نه تنها برخورد قاطع و انقلابی، با آشوب‌آفرینی ضدانقلاب در گنبد کاووس و کردستان نکرد، بلکه به آن آشوب‌ها دامن هم زد. همچنین، به ایجاد رابطه با جنبش‌های رهایی‌بخش گرایشی نداشت.<ref>(شهید منتظری به روایت... ، ص۷۳)</ref>{{سخ}}او با ارزیابی‌هایی که داشت بیان می‌داشت که آیت‌الله دکتر محمد حسینی بهشتی با دولت موقت هم‌اندیشه است.{{سخ}}