شروه: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۵:
==خاستگاه شروه==
خاستگاه شروه مناطق دشتی، دشتستان و تنگستان در [[استان بوشهر]] و عموما جنوب ایران است. در مناطق استان بوشهر به شروه، حاجیانی و یا شنبه‌ای نیز اطلاق می‌شود که به نظر می‌رسد از شیوه‌های شروه‌خوانی است و چون در این مناطق شروه بیشتر با دوبیتی‌های [[فایز دشتی]] خوانده می‌شود به آن فایزخوانی هم می‌گویند. در شروه‌خوانی مناطق استان بوشهر از دوبیتی‌های دوبیتی‌سرایان محلی چون: فایز دشتی، [[مفتون بردخونی]]، باکی، نادم و... یا [[باباطاهر]] نیز بهره می‌برند. در نقاط مختلف ایران شروه‌خوانی را
[[منطقه دشتی]] مركز محور شروه به شمار می‌آید، شروه در یك جمله مهم‌ترین آهنگ و سوز و ساز جنوب است، این سروده از دل برخاسته بیشتر مواقع در مایه دشتی، شوشتری، ترك و نوا خوانده می‌شود. شروه به صورت منفرد و تك نفری با نوایی سوزناك اجرا می‌شود كه البته باید آن را با مرثیه خوانی متفاوت دانست، زیرا این آوای جنوبی در قالب دوبیتی‌هایی است كه بیشتر عاشقانه‌اند و بوی وصل و فراق و وصف معشوق می‌دهند و چه بسا محتوای این دو بیتی‌ها بسیار از غم دور است، اما شكل و شیوه قرائت و خواندن آن‌ها به صورت شروه خواه ناخواه با ریتمی غم‌آلوده همراه می‌شود.
| |||