دهستان برادوست: تفاوت میان نسخه‌ها

برادوست سرزمین است کوهستانی و سردسیر که از سوی غرب به خط مرزی [[ایران]] و [[ترکیه]]، از شمال به بخش [[صومای]]، ار جنوب به «[[ترگور]]» (ته‌رگه‌وه‌ر) و از شرق به «[[بروژ]]» می‌خورد.

اصالت این منطقه متعلق به اصیلترین نژاد کرد یعنی طایفه ی برادوستی میباشد که نامشان همچنان بر این منطقه حاکم است. دشت برادوست از مناطق مرکزی حکومت امیرخان برادوست بوده است که پس از شکست امیر خان در مقابل صفویان مردم برادوست از این منطقه مهاجرت کرده و در نواحی ایران و عراق و ترکیه ساکن شده اند. در زمان حكومت شاه عباس يكي از سرداران بنام و دلير و شجاع كرد بنام اميرخان معروف به خان لب زرين كه از ايل برادوست بود با ايجاد قلعه اي بنام ( دم دم ) بر عليه مزدوران و آلت دست شدگان شاه درايالت اروميه دست به شورش زد ، اگرچه شورش دمدم طي جنگهاي خونين و مسموم كردن مبارزان كرد در هم شكسته شد و لي دژدمدم و امير دلير آن مبارز هميشه زنده ي برادوستها براي كردهاي اروميه به سنبل مبارزه و الگوي مقاومت گرديدند ، لذا داستان و ماجراي قلعه ي دمدم بنيانگر اصالت ، و هويت تاريخي كردهاي جهان است حماسه ي دمدم به تفضيل در منابع فلكوريك كردي بيان گرديده است . امروزه نيز بازماندگان عشاير انقلابي دمدم در اروميه و ساير نقاط ايران و در كشورهاي تركيه و عراق زندگي ميكنند و بقاياي قلعه در منطقه ي موسوم به ( دره ي قاسملو ) در نزديكي روستاي كوكيا و تومتر واقع دركوهي بنام كوه خان لب زرين باقي مانده است ، شورش دمدم مايه ي نگراني بيش از بيش حكام صفوي و افشاري بود لذا نادر شاه هزاران خانواده ي كورد را در راستاي اجراي سياست تصفيه از ولايت مكريان خارج و به خراسان و ساير نقاط دوردست ايران فرستاد متعاقب ان طوايف ترك افشار را در محل زندگي آنان اسكان داد.

این بخش با ۵۲ آبادی در حدود ۱۳۰۸ خانوار از ایل شکاک را در خود جای داده‌است. مرکز این بخش دهکده «[[ایشگه‌سو]]» و آبادی‌های بزرگ و بنامش، «[[چیره]]»، «[[زنکه‌کان]]» «[[گنگچین]]»، «[[مستکان]]» و «[[نی‌چالان]]» است. این آبادی‌ها با کوره‌راه‌های مالرو به یکدیگر و شهر راه می‌یابند و راه قدیم [[ترانزیت]] [[ایران]] و [[ترکیه]] از نزدیک دهکده [[سرو]] (Sero) می‌گذرد. بیشتر مردم دهات برادوست برای رفتن به شهر از این راه استفاده می‌کنند. آب این آبادی‌ها از رودخانه «سرو» و [[چشمه]] است. بیشتر مردم این دهستان کشاورزند و آنچه از کشت به دست می‌آورند غلات و توتون است.