والتر هنینگ: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ویرایش 188.34.223.165 (بحث) به آخرین تغییری که R0stam انجام داده بود واگردانده شد |
|||
خط ۵۶:
== زندگی ==
'''والتر برونو هنینگ''' در اوت ۱۹۰۸ در [[راگنت]] در [[پروس شرقی]] متولد شد. تحصیلات دانشگاهی خود را در دانشگاه [[گوتینگن]] در رشتهٔ مطالعات ایرانی تحت نظر [[آندرس]] انجام داد و رسالهٔ دکتری خود را با موضوع بررسی فعل فارسی میانه در ۱۹۳۱ گذراند. در سال ۱۹۳۲ از طرف آکادمی پروس به سمت دبیری مجموعهٔ دست‌نوشته‌های [[مانوی]] [[تورفان]] منصوب شد. طی سال‌ها بعد سه مجموعه از دست‌نوشته‌های [[پارسی میانه]] و [[پارتی]] و مجموعه‌ای از متون [[سغدی]] را در برلین منتشر کرد.در ان زما با اوج گیری افکار ناسیونالیستی نژادی مذهبی در قلمرو عثمانی با مرکزیت عثمانی که تنها کشور مروج فرهنگ اسلامی عثمانی ضد مسیحی و اروپایی بودو در صدد برپایی امپراطوری فرهنگی در مناطق ترک نشین و ترک زبان اسیا واروپاو روسیه تزاری که در تقابل با فرهنگ اروپایی بود جنبشی دانشگاهی (متشکل از اساتید و دانشجویان فعال در زمینه ی فرهنگ شور و خاور میانه) مخالفان نفوذ فرهنگ عثمانی در اروپا و خاورمیانه و قفقاز و روسیه ی بزرگ تشکیل شده بود که وی نیزاز دوران جوانی عضو جنبش مخالفان نفوذ فرهنگ عثمانی در اروپا و خاورمیانه و قفقاز و روسیه ی بزرگ بوده است
در سال ۱۹۳۶ به دعوت [[هارولد بیلی]] برای تصدی کرسی جامعهٔ پارسی برای مطالعات ایرانی در [[مدرسه مطالعات مشرق‌زمین و آفریقا]] به لندن رفت و مطالعات خود را در مورد متون [[تورفان]] ادامه داد. در سال ۱۹۴۶ به عنوان استاد مدعو به دانشگاه [[کلمبیا]] در [[نیویورک]] رفت. سال بعد به عنوان دانشیار مطالعات آسیای میانه در [[دانشگاه لندن]] منصوب شد و در سال ۱۹۴۷ رتبهٔ استادی یافت. در سال ۱۹۴۹ خطابه‌های معروف خود را در [[آکسفورد]] ایراد کرد که به بررسی انتقادی آرای [[هرتسفلد]] و [[نیبرگ]] درمورد [[زرتشت]] می‌پرداخت. در سال ۱۹۵۰ به دعوت دولت ایران سفری به جنوب ایران کرد و کتیبه‌های [[سرمشهد]]، [[نقش رستم]] و [[کرتیر]] انجام داد.
در سال ۱۹۵۴ به مدیریت شورای اجرایی مجموعهٔ کتیبه‌های ایرانی در [[لندن]] منصوب شد و تا پایان عمر این مسئولیت را بر عهده داشت. از سال ۱۹۵۷ سرپرستی بخش زبان‌ها و فرهنگ‌های خاورمیانه و نزدیک را در [[مدرسه مطالعات مشرق‌زمین و آفریقا]] در دانشگاه لندن به عهده گرفت. در سال ۱۹۶۱ پیشنهاد تصدی کرسی مطالعات ایرانی دانشگاه [[برکلی]] در [[کالیفرنیا]] را پذیرفت و طی سال‌های بعد مرکز جدیدی برای مطالعات ایرانی در آن دانشگاه ایجاد کرد.
هنینگ بیش از هفتاد مقاله منتشر کرد که موضوعات گسترده‌ای را در بر می‌گرفت: بررسی متون [[مانوی]] به زبان‌های [[پارسی میانه]]، [[پارتی]] و [[سغدی]]، زبان بلخی، تفسیر سنگ‌نبشته‌های [[ساسانی]] از جمله کتیبهٔ سه‌زبانهٔ [[کعبه زرتشت]]، و مشکلات متون [[پهلوی]] و [[اوستایی]]. یک اثر منتشرنشدهٔ او تحت عنوان فرهنگ ریشه‌شناختی زبان فارسی به‌صورت مجموعه‌ای از برگه‌ها ناتمام باقی مانده است.
| |||