قندوز: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Fatemi (بحث | مشارکت‌ها)
بایقرا (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۰:
|ولسوالی=
|علاقه‌داری=
|نام‌محلی= قندز
|نام‌های‌قدیمی=
|سال‌شهرشدن=
|جمعیت = ۲۵۰۰۰۰970000 (تخمین سال ۲۰۰۶2014)
|رشدجمعیت=
|تراکم‌جمعیت=
|زبان= فارسی،ازبکی، پشتو،فارسی، ازبکیپشتو
|مذهب= اسلام اکثریت سنی
|مساحت=
خط ۳۰:
|پانویس=
}}
'''کُندوز''' یا قندوز شهر باستانی افغانستان، مرکز ولایت (استان) [[ولایت کندوز|کندوز]] در شمال شرق کشور [[افغانستان]] است.
این شهر در شاهراه شمالی کشور قرار دارد و از سوی باخترغرب با مزار شریف،شریف،از سوی شرق با تخار، از سوی جنوب با کابلبغلان و از سوی شمال با تاجیکستان مرتبط است. جمعیت شهر کندوز در سرشماری سال ۱۹۷۹ برابر با ۵۳۲۵۱ تن بود که بنا بر برآوردهای رسمی هم‌اینک حدود ۲۵۰970 هزار تن تخمین زده می‌شود. بلندی این شهر از سطح دریا ۳۹۱ متر است.
 
مردمان ساکن در این شهر عبارتند از [[تاجیکازبک]]، [[پشتون]]، [[ازبکتاجیک]]، [[هزاره]]، و کمی [[عرب]]. پشتون‌ها در سده معاصر توسط دولت افغانستان در کندوز سکونت داده شده‌اند.<ref>Bosworth, C.E.. " Ḳunduz." Encyclopaedia of Islam, Second Edition. Brill Online , 2002. p.389
</ref>
عرب‌های این منطقه پارسی‌زبان هستند اما ادعا دارند که عرب هستند.<ref>Thomas J. Barfield, The Central Asian Arabs of Afghanistan: Pastoral Nomadism in Transition. 1982.</ref>
 
پیش از ویرانی‌های جنگ داخلی، کندوز از ولایات و شهرهای نسبتاً آبادتر افغانستان و مرکز کشت پنبه بود. شرکت [[اسپین زر (زر سفید)]] اختیار بسیاری از بخشهای صنعتی آن ولایت را در دست داشت. اسپین زر به چم زر سپید، طلای سپید است؛ لقبی که به پنبه داده شده بود، به خاطر ارزش صنعتی و اقتصادی آن، همین شرکت روزنامه و چاپخانه‌ای هم داشت.
 
== پیشینه ==
جمعیت عمده مردم این ولایت راازبک ها وترکتباران مانند [[ترکمن‌ها]]تشکیل میدهندچون نام این ولایت خود به زبان ترکی ازبکی(کندز)یا(قندز)که معنی آن روز ،روز روشن ویا به عباره دیگر سرزمین آفتاب میباشدازاین لحاظ به همان نام مسمی گردیده و همچنین گروهای قومی دیگر نظیر فارسی‌زبانان [[هزاره (قوم)|هزاره]] و [[ایماق]] وغیره نیز در این ولایت ساکنندوتاریخ درباره اقوام بومی این سرزمین به ترکها اشاره میکنندچون جاهای مشهورمثل قزل قلعه، قلعه زال وخودقلعه امام صاحب وهمچنان روضه مبارک واقع درشهرامام صاحب توسط امیرالکلام سلطان حسین بایقرااعمارگردیده وسایرقریه جات که نام های آن بزبان ازبکی مسمی میشودخودنشان دهنده ساکنان بومی این ولایت میباشد.در دوره [[سلجوقی]] این شهر تبدیل به یک مرکز اداری و مرکز ضرب سکه در منطقه شمال افغانستان امروزی شد.<ref>Bosworth, C.E. " Ḳunduz." Encyclopaedia of Islam, Second Edition. Brill Online , 2002. p.389</ref>
نام کندز گونه‌ای از تلفظ کهندژ است: [[دژ]] کهن که در شهرسازی‌های باستان بخش مرکزی و دژ یا قلعهٔ اصلی هر شهر بوده‌است و بخشهای دیگر ربض و شارستان و باره و حصار بوده‌است.
کندز در گذشته بخشی از سرزمین [[بلخ]] کهن بود و در دوره‌ای نیز مرکز [[تخارستان]] بود و وَلوالـِج (وروالیز) نام داشت. ولوالج در سده یکم و دوم هجری (هفتم و خشتم میلادی) پایگاه اصلی [[هپتالیان]] در نبردشان در برابر نیروهای مهاجم اسلامی بود. پس از آن نیز تا دوره [[سلجوقی]] این شهر تبدیل به یک مرکز اداری و مرکز ضرب سکه در منطقه شمال افغانستان امروزی شد.<ref>Bosworth, C.E. " Ḳunduz." Encyclopaedia of Islam, Second Edition. Brill Online , 2002. p.389</ref>
ابوعبداﷲ محمدبن صالح ولوالجی، از شاعران دورهٔ سامانی، و ظهیرالدین ابوالفتح عبدالرشید ولوالجی، فقیه حنفی، از مردمان این شهر بودند.
 
 
در دوره [[تیموری]] نام کهندز و کندز در متون دیده می‌شود.<ref>Bosworth, C.E. " Ḳunduz."</ref>
 
== منابع ==