والتر هینتس: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Gnat (بحث | مشارکت‌ها)
Gnat (بحث | مشارکت‌ها)
خط ۴۹:
هینتس در خانواده ای بازرگان به دنیا آمد. او مطالعات روزنامه‌نگاری، اروپای شرقی شناسی، اسلاوشناسی در [[دانشگاه لایپزیگ]]، [[دانشگاه مونیخ]] و [[دانشگاه پاریس]] یادگرفت. در 1930، او دکترای دانشگاه لایپزیگ را به خاطر رساله‌اش بر تاریخ فرهنگ روسیه در دوران تزار پیتر بزرگ (1933) بدست آورد. در حین تکمیل این تز بود که توجه او به طور فزاینده معطوف به ایران گردید و سبب شد که زمینه تحقیقاتش را به ایران‌شناسی تغییر دهد. معلم اصلی او در این زمینه تحقیق جدید، [[هانس هاینریش شدر]] بود که در 1931 از [[لایپزیگ]] به [[برلین]] مهاجرت کرد. بعد از اتمام مطالعاتش، هیتس در وزارت آموزش عهده دار مقام دولتی در برلین شد و در 1934 او استوارنامه شایستگی تدرس دانشگاه در مطالعات اسلامی را ( تحت مربی‌گری شدر) بدست آورد. سرانجام در 1937، هیتس مقام پروفسور بدون کرسی (از 1941، استاد تمام) را در تاریخ و فرهنگ خاورمیانه در [[دانشگاه گوتینگن]] بدست آورد.<ref name="EnIr">{{پک|Schmitt|2004|ک=HINZ, (A.) WALTHER|ص=315-317}}</ref>
 
هینتس در [[جنگ جهانی دوم]] وارد [[ورماخت]] شد و از سال ۱۹۴۲ تا ۱۹۴۵ در ترکیه بسر برد و با استفاه از این فرصت مجموعه خطی کتابخانه [[استانبول]] را کاوید. او عضو [[اس آ]] و فدراسیون معلمان ناسیونال سوسیالیست آلمان بود.<ref>Anikó Szabó: Vertreibung, Rückkehr, Wiedergutmachung. Göttinger Hochschullehrer im Schatten des Nationalsozialismus, Göttingen 2000. S. 307–308.</ref>
 
او در جریان جنگ به عنوان یک افسر ضد اطلاعاتی خدمت کرد و پس از جنگ مدتی مجبور به کار اجباری شد و در پی آن. به دلیل محرومیت او از تدریس توسط دولت نظامی بریتانیا، او مجبور به درآوردن خرج زندگی از راه شغلی دیگر شد.