انسلم: تفاوت میان نسخه‌ها

قرن یازدهم میلادی دوره‌ای است که اکثر متفکرین غرب مشغول بررسی عقلانی اعتقادات بودند. عده‌ای [[عقل]] را ارجح بر [[ایمان]] می‌پنداشتند و عده‌ای ایمان را ارجح بر عقل. در این دوران '''آنسلم''' از رابطه‌ی عقل و ایمان سخن به‌میان‌می‌آورد. '''آنسلم''' از سویی در پی ادراک [[خداوند]] و [[هستی]] به وسیله‌ی ایمان بود و از سوی دیگر به فکر سنجش [[منطق|منطقی]] و [[دیالکتیک|دیالکتیکی]] اندیشه‌هایش افتاده‌بود.<ref>تاریخ فلسفه در قرون وسطی و رنسانس، دکتر محمد ایلخانی، صفحه۱۹۷</ref> با وجود این که آنسلم گاهی هدف خود را یافتن حقایق بدون رجوع به [[کتاب مقدس]] می‌دانست، اما در بسیاری از رسالاتش ایمان و حجیت [[متون مقدس]] را برتر از استدلال عقلی عنوان کرده‌است.<ref>تاریخ فلسفه قرون وسطی و رنسانس، دکتر محمد ایلخانی، صفحه۱۹۹</ref> این بدان معناست که اگر عقل استنتاجی بدیهی کند که با [[کتاب مقدس]] سازگار باشد، عقل به خودی خود دربارهٔ آن موضوع حجت است. اما اگر عقل حکمی را بدیهی بداند که کتاب مقدس آن را نمی‌پذیرد، در این صورت استدلال عقلی حقیقت نبوده و حجت کتاب مقدس خواهد‌بودخواهدبود.

از نظر '''آنسلم''' دو نوع [[شناخت]] وجود دارد: ''شناخت عقلانی'' و ''شناخت ایمانی''. بر این اساس ابتدا باید ایمان آورد پس از آن می توان از عقل به صورت گسترده و نامحدود سود جست. این بدان معناست که حقایقی توسط [[وحی]] و ایمان به وحی بر آدمی عیان می‌شود که هرگز توسط صرف عقل دستیابی به آن‌ها مقدور نخواهد‌بودنخواهدبود. از نظر آنسلم زمانی استفاده از عقل جایز است که هدف ایمان باشد.<ref name=autogenerated1>تاریخ فلسفه در قرون وسطی و رنسانس، دکتر محمد ایلخانی، صفحه۱۹۹</ref> در حقیقت آراء آنسلم دربارهٔ عقل و ایمان و ارتباط این دو تا حدودی دوپهلو و حتی متناقض می‌نماید.