بوستنای: تفاوت میان نسخه‌ها

'''بوستنای''' یا '''بوستانئی''' پسر [[حنانيا]] و از سلاله [[داوود]] پادشاه بود.[[هرمز]] بوستناي را گرامي داشت و حکومت شهرهايي را به وي سپرد. همچنين، بوستناي قضات يهود را برمي‌گزيد.در زمان [[خسروپرويز]]، بوستناي قدرت بيشتري يافت. خسرو دختر خود را به بوستناي تزويج کرد. نام دختر خسرو در برخي متون يهودي [[دارا]] آمده است. بوستناي در اين دوره اجازه داشت تمامي فرمان هاي شاهي را مهر بزند؛ در زمان بوستناي، جامعه يهوديان بابل به اهميت والايي دست يافت. پس از ورود اسلام به ايران، بوستناي مورد احترام خليفه [[عمر]] قرار گرفت؛ پس از اسلام دانشگاه‌هاي [[سورا]] و [[پومبديتا]] بازگشايي شد. وي پس از اسلام، رهبري ديني يهوديان را نيز برعهده گرفت، و چندين بار با احترام در [[مدينه]] پذيرفته شد.▼

بر اساس روايات و افسانه‌هاي يهودي،هرمز پادشاه ساساني دستور به قتل عام خاندان داوود داد، تنها کسي که از اين کشتار گريخت، زن بارداري بود.▼

هرمز در خواب ديد که تمام درختان بوستان شاهي را قطع کرد، اما وقتي خواست آخرين درخت را بياندازد، پيرمردي از پشت درخت او را از اين کار بازداشت؛ آن پيرمرد تبر را از دست هرمز گرفت و خواست تا او را بکشد؛ هرمز از پيرمرد امان خواست و تعهد کرد که از آخرين درخت به خوبي نگهداري کند.▼

تنها کسي که توانست اين خواب را تعبير کند، يک ربي يهودي بود. بر اساس تعبير وي، بوستان شاهي خاندان داوود بوده است، آخرين درخت تنها بازمانده داوود و پيرمرد همان داوود بوده است؛ بر اين اساس هرمزشاه تعهد کرده بود که از آخرين بازمانده داوود نگهداري کند.▼

ربي يهودي پدر آن زن بارداري بود که پيشتر از کشتار گريخته بود؛ پس آن زن را به نزديک پادشاه آورد. آن زن پسري زاييد و هرمز او را بوستناي ناميد؛ بوستناي برگرفته از واژه فارسي بوستان است.▼

در افسانه هاي ديگري نيز به بوستناي اشاره شده است؛ بر اساس يکي از اين روايات بوستناي در زمان نوجواني به پادشاه خدمت مي‌کرد. روزي که هرمز در خواب بود، بوستناي براي نگهباني بر در بوستان شاهي ايستاد. زنبوري او را گزيد و از صورتش خون جاري شد. وقتي هرمز بيدار شد، از اين رفتار بوستناي حيرت کرد؛ و از او پرسيد که چرا زنبور را از خود نرانده است. بوستناي پاسخ داد که او از خاندان داوود است و هرگز در برابر يک پادشاه حرکت نمي‌کند مگر اين که پادشاه به وي اجازه دهد.▼