|
به طور قراردادی سن شروع سالمندی را 60 سالگی قرار داده اند و این سن را به عنوان نقطه شروع پیری پذیرفته اند<ref>{{یادکرد وب| نشانی = http://voiceofhealth.mihanblog.com/post/68| عنوان =تعریف سالمندی | تاریخ بازدید = 14 آبان 1392| ناشر = وبلاگ گاهنامه صدای سلامت (گاهنامه خبری آموزشی معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی مشهد) | زبان = فارسی}}</ref>. هرچند در برخی افراد، پدیده پیری خیلی زودتر شروع می شود و در بسیاری دیگر، این پدیده برای سال های بعد نیز به تعویق می افتد.
== جستارهای وابسته ==
* [[پیری]]
* [[سالخوردگی]]
* [[سن‌گرایی]]
* [[خانه سالمندان]]
== سالمندان ==
از نظر هویگرست تکلیف رشد در بلوغ نهایی از این قبیل اند:
* سازگاری با کاهش نوان جسمانی
* سازگاری با بازنشستگی وکم درآمدی[[پرونده:Jorge Muñoz Salgado.jpg|بندانگشتی|چپ|150px|<!--توضیح-->]]
* سازگاری با [[مرگ]] همسر
* برقراری رابطه عاطفی با گروه هم‌سن
* انجام وظایف [[اجتماعی]] وترتیب دادن زندگی [[جسمانی]] رضایت بخش
در کار با سالمندان هنر درمانی بالینی سه هدف دارد:
# کاربرروی مشکل فوری فرد
# روبه‌رو شدن باموضوعاتی مربوط به پیری
# کمک کردن به‌سالمند طوری که حسی از شان و بزرگی به مراجع دست دهد<ref>{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی= لاندگارتن (مترجم:کیانوش هاشمیان)|نام=هلن |کتاب=هنردرمانی بالینی | ناشر=نشر دانژه |سال =1378صفحه 297=}}</ref>
هدف این درمان کمک به سالمند برای بازسازی وافزایش عزت نفس اوست. اکثر افرادمسن معتقدندهویت آنها ازبین رفته است میزان زیادی از منبع هویتشان صرف شغل آنها شده است. بدون داشتن یک شغل افراد سالمند ممکن است حس بی‌مصرف بودن بکنند. روان درمانی هنری ;روشی برای رسیدن به تعریف مجدد هویت می‌باشد.
تجربه هنردرمانی بالینی به معنای '''پیشگیری''' ازبرخورد مراجع ودرمانگر در احساس ناتوانی است. کارهنری مدرکی است ازعملکردبا جرات که برای تفسیر کار هنری فرد به کارمی رود وهمچنین به فردسالخورده فرصتی می‌دهد که تا اندازه‌ای ''کنترل'' داشته باشد وبتواند تغییراتی بکند.<ref>{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی=لاندگارتن |نام=هلن |کتاب=هنردرمانی بالینی | ناشر=نشر دانژه|سال =1378صفحه 298=صفحه 298}}</ref>
[[درمانگر]] معتقد است که کارکردن روی مشکلات بزرگسالان مستلزم کارعمیق است. برای مراجعین '''''سالمند''''' باید روی قوت‌های گذشته وحال تاکید کرد. به این معنی که آنها کار هنری را خلق کنند که مهارتهای [[شناختی]] را افزایش دهدوتعامل اجتماعی ادامه داده ویا دوباره به وجود آورد.
به عقیده درمانگر انتقال منفی در کارسالمندارزشی ندارد. زیرا مقاومتشان زیاد است انرژی مراجع را تخلیه می‌کند واغلب از موضوع (تنبیه شدن) حمایت می‌کند.
در هنر درمانی انتقال مثبت ازطریق نقش هنردرمانگر به عنوان یک فراهم کننده تقویت می‌شود. درمانگر وسایل را مهیا می‌کند وبه عنوان فردی که [[اطلاعات]] رابه مراجع می‌دهد قابل توجه است .<ref>{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی=لاندگارتن |نام= هلن|کتاب=هنردرمانی بالینی | ناشر=نشردانزه |سال=1378صفحه299 }}</ref>
اگر چه این عامل برای هرسنی به کار می‌رود امابرای سالمند مفهومش می‌تواند حتی تاثیربیشتری داشته
باشد. '''فقدان''' یا از دست دادن موضوع اساسی زندگی شان محسوب می‌شود. بنابراین به بعضی چیزها اهمیت خاصی نشان داده می‌شود. عنصر دیگر تسریع دهنده '''انتقال''' این واقعیت است که مراجع از هنر درمانگرهم‌توجه بینایی هم‌توجه شنوایی کسب می‌کنند.
پیوستگی درمانی اغلب به صورت برخورد نمادین بین مراجع ودرمانگر تقویت می‌شود.
مثلا زمانی هردوشخص درگیرکارهنری هستند وهریک ممکن است شکلی که می‌توانند را درست کنندوسپس آنهاراکنارهم بگذارند. این ارتباط اغلب توسط مراجع به عنوان معنایی سالم وراحت ازبرخورد یا نزدیکی وافزایش رابطه‌ای مطمئن نجربه می‌شود.<ref>{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی= لاندگارتن|نام=هلن |کتاب=هنردرمانی بالینی | ناشر=نشردانژه |سال= 1378 صفحه300=صفحه300}}</ref>
مزیت دیگر هنر درمانی این است که مراجع می‌تواند به خلق اشکال جداازجلسات هنردرمانی ادامه دهد.
این شکلها به عنوان انتقال عینی عمل می‌کند وبه عنوان محرکی به هنرمند حس قدرت می‌دهد که می‌تواند به تنهایی کارکند. موضوع وابستگی می‌تواند احساساتی را نسبت به افراد ویا اشخاصی که کنترل زیادی روی مسائل مالی وجسمانی فرد سالم دارندفعال کند. فراهم کردن ابزاری برای بیان این احساسات به طور گرافیکی می‌تواند رهایی بزرگی باشد. به علاوه بیان خشم توسط این پیام که (این روش قابل قبول اجتماع برای بیان خشم است) تشویق می‌شود.<ref>{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی=لاندگارتن |نام= هلن|کتاب=هنردرمانی بالینی | ناشر=دانژه |سال=1378صفحه 301 = صفحه301}}</ref>
کاهش حس ''تحریک'' تجربه شده‌درکهنسالی اغلب خسارت روان شناختی به دنبال دارد. پس استفاده از چندین حس در طی جلسات روان درمانی هنری مفید است. مراجع می‌بیند لمس می‌کند ووسایل متفاوت راتغییرمیدهد.
حتی حس بویایی بکار می‌رود واز طریق وسایلی هشیار می‌شود. گذشته مراجع به طور[[گرافیکی]] ثبت میشودبه جای آنکه کلیه تجربیات وی به طور نظری بیان شود. فرآیندهنری به‌خودی خود ازنقطه نظر تسلط خود نیز جنبه درمانی دارد. مسئولیت پذیری، [[کنترل]]، انتخاب‌ها در هرکار خلق شده به چشم میخورداین مکانیزمی را برای درک استعداد جهت فعال کردن طرحی برای تغییر یا تحلیل طرح کردن هیجانها ارتباط [[نمادی]] وکلامی فراهم می‌سازد وازآنچه که دیده‌اند شنیده‌اند وبه آن احترام گذارده‌اند به شناخت می‌رسند.<ref>{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی=لاندگارتن |نام= هلن |کتاب=هنردرمانی | ناشر=دانژه |سال= 1378 صفحه302=صفحه301}}</ref>
انتخاب وسیله [[هنری]] عامل مهم درکارباسالمنداست. ازآنجاکه ظرافت انگشت کم یازیادمیشودکاربااشیایی که به آسانی بادست انجام می‌پذیرد مهم است. ابزاری که برای برانگیختن مناسب باشند مانند:
* کاغذو پارچه *خاک رس مرغوب *مدادرنگی *خمیرنرم پاستل روغنی و...........<ref>{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی=لاندگارتن |نام= هلن|کتاب=هنردرمانی بالینی | ناشر=دانژه |سال=1378=صفحه300=صفحه302}}</ref>
==منابع==
| 