درهم‌تنیدگی کوانتومی: تفاوت میان نسخه‌ها

پیشگویی های غیر مستقیم مکانیک کوانتومی شدیدا وابسته به سیستمی است که برای نخستین بار در سال 1332 (1953 میلادی) توسط [[آلبرت اینشتین]] طی مقاله ای مشترک با [[بوریس پودولسکی]] و [[نیتان روزن]] مورد بحث قرار گرفت. در این مطالعه، تناقض نمای (پارادوکس) EPR فرموله شد، آزمایشی فکری که در تلاش بود ناکامل بودن تئوری مکانیک کوانتومی را نشان دهد. در این مقاله آمده بود:

 

 

با این حال نه تنها واژه درهم تنیدگی توسط این سه ساخته و پیشنهاد نشده بود بلکه ایشان خواص ویژه این وضعیت را نیز تعمیم نداده بودند. پس از انتشار مقاله EPR، [[اروین شرودینگر]] برای نخستین بار در نامه‌ای که برای اینشتین می نویسد از واژه درهم‌تنیدگی ({{lang|de|Verschränkung}}) برای توصیف بستگی دو ذره که موقتا با یکدیگر در اندرکنش بوده و سپس جدا شده اند استفاده کرد. [[شرودینگر]] اهمیت EPR را در آن میدید که انحراف مکانیک کوانتومی از موازین ذهن کلاسیک نشان می داد. وی همچون اینشتین با مفهوم درهم تنیدگی مخالف بود چرا که آشکارا [[نظریه نسبیت]] را که در آن [[سرعت نور]]، بیشینه سرعت انتقال اطلاعات بود را به چالش می کشید. اینشتین بعدها درهم تنیدگی را تاثیر از فاصله شبح وار نامید و به این ترتیب آن را به سخره گرفت.

* [[نظریه بل]]

* [[علیت معکوس]]

 

== منبع ها==

# {{یادکرد ویکی|عنوان = Quantum entanglement|پیوند = http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Interpretations_of_quantum_mechanics&oldid=480544421|زبان = انگلیسی | بازیابی = ۲۷ آوریل ۲۰۱۲}}

# مهدی گلشنی، "تحلیلی از دیدگاه های فلسفی فیزیکدانان معاصر"، 1385