هویت روایی: تفاوت میان نسخه‌ها

هویت روایی کودکان هنگام صحبت آنها با مراقبین یا همبازیهای شان رشد میکند. فرد صحبت کننده، هنگام مکالمه با مخاطبین سراپا گوش، در کنتراست با مخاطبین بی‌ توجه، اطلاعات [[حافظه خودزندگی‌نامه ای|خودزندگی‌نامه ای]] دقیقتری را بیانکرده و در نتیجه به گسترش [[حافظه خودزندگی‌نامه ای|خودزندگی‌نامه]] و، متعاقب آن، شکل گیری روایتهای شخصی غنی تر کمک میرسانند.<ref name="Hoyt 2009 588-574">{{cite journal|last=Hoyt|first=Timothy|coauthors=Monisha Pasupathi|title=The Development of Narrative Identity in Late Adolescence and emergent Adult|journal=Developmental Psychology|year=2009|volume=2|issue=45|pages=588-574|doi=10.1037/a0014431}}</ref> کودکانی که از والدینشان داستانهای شخصی زیاد میشنوند قبل از سنّ [[پیش دبستانی]] به بیان روایاتهای منسجم قادر هستند. <ref>{{cite journal|last=Singer|first=Jefferson|coauthors=Pavel BAglov, Meredith Berry, Kathryn M. OOst|title=Self-Defining Memories, Scripts, and the Life Story: Narrative Identity in Personality and Psychotherapy|journal=Journal of Personality|year=2013|doi=10.1111/jopy.12005|url=http://digitalcommons.conncoll.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=1014&context=psychfacpub&sei-redir=1&referer=http%3A%2F%2Fwww.google.com%2Furl%3Fsa%3Dt%26rct%3Dj%26q%3Dautobiographical%2520memory%2520and%2520narrative%2520identity%26source%3Dweb%26cd%3D3%26ved%3D0CEMQFjAC%26url%3Dhttp%253A%252F%252Fdigitalcommons.conncoll.edu%252Fcgi%252Fviewcontent.cgi%253Farticle%253D1014%2526context%253Dpsychfacpub%26ei%3DztihUp7uNI7mkAevjYGgBg%26usg%3DAFQjCNEDZWLg0SAsqhlg5vwg59o6k9Gl_w%26sig2%3DWicnpDR0cf9fxCos0x8M1A%26bvm%3Dbv.57752919%2Cd.eW0%26cad%3Drja#search=%22autobiographical%20memory%20narrative%20identity%22}}</ref> توانایی پردازش روایات در قالب داستان زندگی‌ و ایجاد هویت در حوالی [[بلوغ]] ظاهر شده،<ref name=Habermas2000>Habermas, T. & Bluck, S. (2000). Getting a life: The emergence of the life story in adolescence. ''Psychological Bulletin, 126''(5).</ref> رسیدن به [[بزرگسالی]] را ممکن کرده<ref name="Goldberg, L. R. 1993">Goldberg, L. R. (1993). "The structure of phenotypic personality traits". American Psychologist 48 (1): 26–34.</ref> و تا پایان امر به زندگی‌ معنی‌ میبخشد.<ref>Bohlmeijer, E., Roemer, M., Cuijpers, P., & Smit, F. (2000). The effect of reminiscence on psychological well-being in older adults: A meta-analysis. ''Aging & Mental Health, 11''(3), 291-300.</ref><ref>Staudinger, U. (2001). Life reflection: A socialcognitive analysis of life review. ''Review of General Psychology, 5'', 148-160.</ref> توسعه روایات داستان زندگی‌ در زمان [[بلوغ]] از طریق بحث، مقایسه، و تحلیل تمایلات درونی و غور در حوادث گذشته صورت میگیرد. بدینسان، نوجوانان به درکی از رابطه بین [[خود]] موجود در گذشته و روایت شخصی‌شان در زمان حال نائل می‌شوند. <ref>{{cite journal|last=Fivush|coauthors=Nelson|title=Parent-child reminiscing locates the self in the past.|journal=BRitish Journal of Developmental Psychology|year=2006|issue=24|pages=235–251|doi=10.1348/026151005X57747}}</ref>

===[[معرفت‌شناسی]]===

==اجزا روایت‌های هویتی==

== منابع ==

{{پانویس}}