خشکبار: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:DriedfruitS.jpg|بندانگشتی|یک ظرف میوه خشک]]

'''میوه خشک ، خشکبار''' یا '''خشکه‌بار''' یا '''میوه خشک''' به [[میوه|میوه‌های]] خشک شده و برخی مغز [[دانه]]‌ها گفته می‌شود. مغز دانه‌هایی مانند [[پسته]]، [[بادام]]، [[فندق]]، [[گردو]] خشک و میوه‌های خشک مانند [[کشمش]]، [[کشمش سبز]]، [[کشمش سبز تیزابی]]، [[برگه (خشکبار)|برگهٔ]] [[آلو بخارا (خشکبار)|آلو بخارا]]، [[قیسی]] خشک، برگه [[هلو]]، برگه [[زردآلو]] ، برگه [[آلو]]، برگه [[آلوچه]] و برگه [[آلبالو]]، [[خرما]]، [[انجیر خشک]]. خشکبار جزو [[آجیل]] حساب نمی‌شود. در قدیم آن را میوه خشک می‌گفته‌اند.

خواص آلو خشک

آلو ميوه‌اي مقوي، خوش‌طعم، لذيذ و پرانرژي بوده كه كالري آن بسيار بالاست و در رنگ‌ها و اندازه‌هاي گوناگون وجود دارد. معمولي‌ترين آنها آلوي زرد، آلوي بخارا، آلوي سياه وآلوچه وحشي است كه مواد تشكيل‌دهنده آنها تقريبا يكي است و خواصي مشابه دارند.نرسيده آلو،گوجه سبز است كه ترش است. در مصارف غذايي، آلو را به صورت تازه، خشك كرده يا بهصورت كمپوت مصرف مي‌كنند.بهترين آلوها، آلوي سياه و برقاني است كه مواد قندي و ويتامينB فراواندارد.استفاده از آلوی خشک، از زمان مصریان باستان متداول بوده است. در قرن ۱۲آلوی خشک توسط صلیبی ها از سوریه به اروپا آورده شد.آلوی تازه را در مقابل نور خورشید یا در کوره‌ها خشک می‌کنند.بر اثر خشكشدن آلو، قند و ويتامين‌هاي گروهBآن زيادشده ولي ويتامين‌هايA وC آن كم مي‌شود.