دریای خزر: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز ربات:افزودن الگو ناوباکس {{موضوعات روسیه}}+تمیز (۸.۸) |
|||
خط ۵۰:
دریای گرگان یا دریای ورکانه نام این دریاچهٔ بزرگ در عهد هخامنشیان و همچنین اشکانیان است که در واقع یک ساتراپی (شهربانی یا در واقع استانداری امروزین) بودهاست. ورکانه نام پارسی آن و هیرکانیا ([Hyrcania]) نام یونانیش میباشد. این نامگذاری بدان جهت است که ورک به معنی گرگ در پارسی امروزین و ورکانه به معنی همان گرگان است و هیرکانیا گرگان بزرگترین و آبادترین شهر در اطراف آن دریا بود. نام یونانی آن هیرکانیا (Hyrcania) نامی علمی است که غربیان به جنگلها و ببرهای [[شمال ایران]] دادهاند. اعرابی که به تازگی به ایران تاخته بودند آن را دریای گرگان (بحر جرجان) مینامیدهاند.
=== دریای
به باور [[عنایتالله رضا]]، در کتاب نام دریای شمال ایران، محتملترین نام امروز برای این دریا، دریای کاسپین است.<ref>{{یادکرد وب |نویسنده=|نشانی=http://www.cgie.org.ir/showbuilderB.asp?id=389 |عنوان=خزر نام مناسبی نیست |ناشر=مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی |تاریخ=|تاریخ بازبینی=| پیوند بایگانی = http://www.webcitation.org/6E0e28r4Y | تاریخ بایگانی = ۲۸ ژانویه ۲۰۱۳}}</ref>
کَسپین/کاسپین/کاسپیس/کاسپیش.... اصطلاحی است که در بسیاری از زبانهای غربی و حتی در زبان عبری برای دریایٔ شمال ایران به کار میبرند. [[کاسیان]] یا [[کاسیها]] مردمانی [[سفید پوست]] بودند که از هزاره دوم پیش از میلاد تا دوره ساسانی، مکتوبها واشارههایی به حضور آنها در شمال و غرب ایران وجود داردو بخشی از آنها به مرکز و غرب ایران و [[میانرودان]] (بینالنهرین) مهاجرت نمودند، «[[کاسپین]]»، صفت وصفی یا نسبتی است برای «کاسپی» (فرانسوی/انگلیسی) و بطور کلی کاسپین اروپاییشده کاسی و کاسپی است. اگر بخواهیم بصورت مفرد با پسوند فارسی، آنرا تلفظ کنیم، به دلیل گرفتن «یای نسبت» باید«کاسی» و یا «کاسپی» بگوییم، همانگونه که بقیهٔ کشورها این دریای را با پسوند خود بیان میکنند. نام دریایٔ «کاسپی» در [[زبان یونانی]] Kaspia Thalassa، لاتینی Mare Caspium و در آلمانی Caspisches see در انگلیسی Caspian Sea است. بهطور کلی دو نام «هیرکانیها» و «کاسپی» قدیمی ترین نامهای این دریا هستند و آنهارا باید اساس گرفت.<ref> نام دریای شمال ایران، دکتر [[عنایتالله رضا]]، ناشر: مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی سال: ۱۳۸۷، تعداد صفحهها: ۱۸۰]</ref>
|