انرژی تاریک: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: ویرایش نیازمند بازبینی
خط ۸:
اندازه گیری های دقیقی از انبساط جهان برای فهمیدن اینکه نرخ انبساط چگونه در طول زمان تغییر میکند،لازم است. در [[نسبیت عام]]، سیر تکاملی انبساط جهان بوسیله ی [[معادله ی حالت]] کیهانی (رابطه ی بین دما، فشار و ترکیب ماده، انرژی و چگالی انرژی خلا در هر ناحیه از فضا) فرمول بندی می شود. امروزه، اندازه گیری معادله ی حالت انرژی تاریک یکی از بزرگترین تلاشهای کیهان شناسی رصدی است.
 
افزودن ثابت کیهان شناسی به[[متریک فریدمان-لومتر-رابرتسون-واکر |متریک استاندارد فریدمان-لومتر-رابرتسون-واکر]] منجر به مدل [[لامبدا-سی دی ام]] می شود؛ که بخاطر تطابق دقیق آن با مشاهدات از آن به عنوان "مدل استاندارد" کیهانشناسی یاد می کنند. انرژی تاریک به عنوان یک جزء حیاتی در تلاش های اخیر برای تدوین مدل جهان چرخه ای {{به انگلیسی|cyclic model}} استفاده شده است.<ref>Baum, L. and Frampton, P.H. (2007). "Turnaround in Cyclic Cosmology". Physical Review Letters 98 (7): 071301. arXiv:hep-th/0610213. Bibcode:2007PhRvL..98g1301B. doi:10.1103/PhysRevLett.98.071301. PMID 17359014</ref>
 
== طبیعت انرژی تاریک==
خط ۱۵:
** نیاز نظری به نوعی انرژی اضافی که نه ماده و نه ماده تاریک است برای تشکیل [[جهان تخت]] مشاهده شده(نبود هیچ انحنای جهانی قابلِ یافت).
**می تواند از اندازه گیریهای الگوهای موجی جرم در مقیاس بزرگ استنتاج شود.
انرژی تاریک بسیار [[همگن]] در نظر گرفته میشود، خیلی چگال نیست و معلوم نیست با کدام یک از [[نیروهای بنیادی]] بجز [[گرانش]] برهم کنش میکند. هم چنین به علت رقیق بودن، در آزمایشهای آزمایشگاهی قابل شناسایی نیست. انرژی تاریک، با تشکیل 68% چگالی جهان، میتواند تاثیر عمیقی بر جهان بگذارد؛ فقط به این خاطر که بطور یکنواخت جایی را پر میکند که در غیر اینصورت فضای خالی محسوب میشد. دو مدل راهنما، [[ثابت کیهان شناسی]] و [[اترکوینتسنس]] {{به انگلیسی| quintessence}} هستند. هر دو مدل این ویژگی مشترک را دارند که انرژی تاریک باید دارای فشار منفی باشد.
 
 
خط ۲۲:
مستقل از طبیعت واقعی اش، انرژی تاریک باید یک فشار قوی منفی (که بصورت دافعه عمل کند) داشته باشد، تا بتواند [[شتاب]] مشاهده شده ی [[انبساط جهان]] را توضیح دهد.
بر اساس نسبیت عام، فشاری که در میان ماده است، درست مانند چگالی جرمی در جاذبه ی گرانشی آن ماده بر سایر اجسام سهیم است. دلیل این اتفاق این است که کمیت فیزیکی که باعث ایجاد تاثیرات گرانشی می شود، [[تانسور ضربه-انرژی]] است که هم چگالی انرژی (یا جرم) ماده و هم فشار و گرانروی آن را شامل میشود.{{سر خط}}
در [[متریک فریدمان-لومتر-رابرتسون-واکر |متریک رابرتسون واکر]]، میتوان نشان داد که یک فشار ثابت، قوی و منفی در تمام جهان، در صورتی که جهان اکنون در حال انبساط باشد، باعث شتاب افزایشی انبساط، و اگر جهان در حال انقباض باشد، باعث شتاب کاهشی انقباض میشود. به طور دقیقتر، اگر معادله ی حالت جهان به گونه ای باشد که <math>\! w<-1/3</math> ، مشتق دوم فاکتور مقیاس جهان، <math>\ddot{a}</math> ، مثبت است. ([[معادلات فریدمان]] را ببینید){{سر خط}}
این تاثیر انبساط تند شونده گاهی "دافعه ی گرانشی" خوانده می شود، که یک عبارت رنگارنگ اما احتمالا گیج کننده است. در حقیقت، یک فشار منفی تاثیری بر برهم کنش گرانشی میان اجرام - که جاذبه باقی می ماند- ندارد؛ ولی در عوض، سیر تکاملی جهان در مقیاس کیهانشناسی را تغییر میدهد که با وجود جاذبه در میان اجرام حاضر در جهان، موجب انبساط تندشونده ی جهان میشود.{{سر خط}}
شتاب، به سادگی تابعی از چگالی انرژی تاریک است. انرژی تاریک پایا است: چگالی اش ثابت می ماند(به طور تجربی، بین فاکتور1:10). یعنی با انبساط جهان، انرژی تاریک رقیقتر نمیشود.