زودانزالی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱۰:
* راهکار دارویی
داروهای متعددی بر بهبود عملکرد انزال اثر می‌گذارند؛ از جمله گروه داروهای ضد [[افسردگی]] مانند [[سیتالوپرام]] و [[سرترالین]] که از مهم‌ترین عوارض آنها می‌توان به تاخیر در انزال اشاره کرد. این داروها باید سه ساعت پیش از نزدیکی مصرف شود، انزال را تا یک ساعت به تاخیر می‌اندازند و در در اکثر موارد رضایت بخش بوده‌اند.
همچنین مقدار ۱٪ میلی گرم [[رزرپین]] (سرپازیل) در شب تجویز می‌گردد. گفته می‌شود که این دارو رفلکس انزال را به تاخیر می‌اندازد و داروهای آرام بخش مثل دو میلی گرم [[دیازپام]] (والیوم) از طریق کاهش سطح پاسخ هیجانی و جنسی عمل می‌کند. اگر [[سیستم عصبی]] سالم باشد، داروها در درمان این حالت ضروری نیستند.
هر دارویی با اثر روان گردانی یا تداخل اثر با سیستم خودکار، ممکن است موجب نا توانی جنسی شود. عدم موفقیت در انزال خالص با مصرف [[تیوریدازین]] (ملریل) و گوانتیدین (ایملین) و به خصوص با ایندورامین که یک داروی بلوک کنندهٔ گیرنده‌های الفاادرنرژیک می‌باشد همراه است.<ref>مجله پزشکی پزشک انلاین (دکتر سهیلا طاهری) www.pezeshkonline.ir</ref>
* روش فشار دادن به طریق ماسترز و جانسون
| |||