Abu Ahmad Talha ibn Ja'far (Arabic: أبو أحمد طلحة بن جعفر) (842 – June 2, 891), better known by his laqab as al-Muwaffaq bi-Allah (Arabic: الموفق بالله, "Blessed of God"[2]), was an Abbasid prince and military leader, who acted as the virtual regent of the Abbasid Caliphate for most of the reign of his brother, Caliph al-Mu'tamid. His stabilization of the internal political scene after the decade-long "Anarchy at Samarra", his successful defence of Iraq against the Saffarids and the suppression of the Zanj Rebellion restored a measure of the Caliphate's former power and began a period of recovery, which culminated in the reign of al-Muwaffaq's own son, the Caliph al-Mu'tadid.
ابواحمد طلحه بن جعفر ملقب به '''موفق بالله''' از امیران و سرداران عباسی بود که از سوی برادرش خلیفه [[معتمد (خلیفه)|معتمد]] ولایت مکه را برعهده داشت. موفق بالله در بیشتر دوران خلافت برادرش، در کنار او قدرت را در دست داشت.
هنگامی که درگیری سپاهیان معتمد با نیروهای سالار زنگیان ([[صاحب زنزنج]]ج) در جنوب عراق شدت پیدا کرد و معتمد در برابر زنگیان نتوانست کاری از پیش برد و روز به روز بر قدرت سالار زنگیان افزایش پیدا می‌کرد، در این هنگام موفق عباسی از مکه به یاری برادرش شتافت.<ref>موسسه تبیان، نرم افزار دایرة المعارف چهارده معصوم: موفق عباسى. </ref> موفق عباسی هم‌چنین توانست پس از یک دهه آشوب در [[سامرا]] ثبات را به صحنه سیاست داخلی خلافت بازگرداند و هم‌چنین توانست عراق را در برابر حملات صفاریان حفظ کند. تمامی این اقدامات به این انجامید که پسر موفق بالله یعنی [[معتضد]] به عنوان خلیفه بعدی به حکومت رسید.
