سید اسماعیل صدر در سال [[۱۲۵۸ (قمری)|۱۲۵۸]] در [[اصفهان]] به دنیا آمد. پدرش [[صدرالدینسید موسویصدرالدین عاملی]] از علمای معروف [[اصفهان]] و مادرش دختر [[جعفر کاشفالغطا]] بود. وی از همان كودكی شروع به تحصیل كرد و صرف، نحو، بیان، منطق و مقداری از فقه و اصول فقه را از برادرش آموخت. پس از فوت او، در درس شیخ [[محمد باقر نجفی]] فرزند شیخ [[محمدتقی رازی]] (نویسنده كتاب [[هدایةالمسترشدین]]) شركت كرد.<ref>حسن صدر،تکمله امل الامل،جلد1،صفحه 57 الی 59</ref> در سال [[۱۲۸۱ (قمری)|۱۲۸۱]] به [[نجف]] مهاجرت كرد و در درس شیخ راضی بن شیخ محمد، شیخ [[مهدی آل كاشف الغطاء]] و [[میرزا محمدحسن شیرازی]] حاضر شد.<ref name=rejal>معارف الرجال، ج۱، ص ۱۱۵.</ref> وی چندی بعد به سامرا رفت و در كلاس درس [[میرزا محمدحسن شیرازی]] شركت كرد.
دو سال بعد به سبب موقعیت علمی مناسبی كه در كربلا فراهم آمده بود، به حوزه علمیه كربلا رفت و به تدریس مشغول شد.<ref name=rejal/><ref>اعیان الشیعة، ج۳، ص ۴۰۴.</ref>
پس از درگذشت میرزای شیرازی در سال [[۱۳۱۲ (قمری)|۱۳۱۲]]، مرجعیت و زعامت دینی به سید اسماعیل انتقال یافت.