چندپردازشی: تفاوت میان نسخه‌ها

این واژه گاهی به اجرای همزمان چند [[فرآیندفرایند]] نرم‌افزاری گفته می‌شود. هرچند که واژه [[چندعملگری]] در این باره مناسب‌تر است چرا که منحصرامنحصراً در مهندسی نرم‌افزار کاربرد دارد در حالی که چندپردازی بیش‌تر درباره واحد پردازشگر مرکزی چندسخت‌افزاره کاربرد دارد.

یکسان بودن سی‌پی‌یوها و نحوه بکارگیری آن‌ها توسط [[سیستم‌عامل]] تعیین‌کننده متقارن یا نامتقارن بودن پردازش است. مثلامثلاً دستورات هسته سیستم‌عامل ممکن است تنها توسط یک سی‌پی‌یو اجرا شود و دستورات کاربر به نحو مشخصی بین سایر پردازنده‌ها توزیع شود. طراحی '''سیستم‌های چندپرداز''' در صورتی که چنین محدودیت‌هایی وجود داشته باشد ساده‌تر است اما عملکرد این نوع سیستم‌ها در مقایسه با سیستم‌هایی که سی‌پی‌یوها در آن‌ها یکسان به کار گرفته می‌شود و هر سی‌پی‌یو می‌تواند توسط هسته سیستم‌عامل یا [[نرم‌افزار کاربردی|برنامه‌های کاربردی]] به کار گرفته شود ضعیف‌تر است.

برای اینکه سیستم چندپرداز بتواند به خوبی به کار گرفته شود علاوه بر موارد بالا نیاز است که نرم‌افزار ما برای سیستم چندپرداز بهینه شود. در چنین نرم‌افزاری نیاز است چند فرآیندفرایند (مثلامثلاً چند تابع از کد برنامه) همزمان اجرا شوند که به آن [[چندتاری]] می‌گویند. اجرای همزمان چند فرآیندفرایند به سیستم‌عامل اجازه می‌دهد تا بتواند اجرای آن‌ها را به بیش از یک پردازنده بسپارد. اگر [[نرم‌افزار کاربردی]] مزبور نتواند همزمان چند فرآیندفرایند را اجرا کند نمی‌تواند از مزایای سیستم‌های چندپرداز بهره بگیرد هرچند که با اجرای همزمان چند نرم‌افزار همچنان می‌توانید از پردازنده‌های اضافی بهره بگیرید.