حبیب یغمایی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
برچسب: نیازمند بازبینی |
|||
خط ۴۰:
حبیب در سال ۱۲۹۵ عازم [[دامغان]] شد تا در مدارس آنجا به تحصیل بپردازد و در آنجا نخست در مدرسهٔ ناظمیه به تحصیل مشغول شد. در سال ۱۳۰۰ حبیب یغمایی از دامغان رهسپار [[تهران]] شد. نخست در مدرسهٔ [[آلیانس]] به تحصیل پرداخت. سپس در [[دارالمعلمین مرکزی]] به ادامهٔ تحصیل در رشتهٔ ادبی مشغول شد. در آنجا از محضر استادان نامی آن روزگار چون [[ابوالحسن فروغی]] (رئیس دارالمعلمین) و [[عباس اقبال]] بهره برد، و عباس اقبال بود که او را به کار نویسندگی و تحقیقات ادبی رهنمون شد. در همین دوره با [[مجتبی مینوی]] که او نیز در دارالمعلمین تحصیل میکرد آشنایی یافت. مینوی سالها بعد به اروپا رفت و زمانی که حبیب یغمایی مجلهٔ [[یغما]] را به راه انداخت از همان ابتدا به همکاری با مجلهٔ یغما پرداخت و در سالهای نخست در هر شماره مقالهای علمی از مجتبی مینوی درج شده است.
پس از پایان تحصیل در دارالمعلمین و مدرسهٔ عالی حقوق، یغمایی ابتدا مدت کوتاهی بهعنوان رئیس ادارهٔ آمار به [[خور]] رفت، و سپس به استخدام [[وزارت معارف]] درآمد و بهعنوان رئیس معارف [[سمنان]] به آن شهر انتقال یافت. [[خور]] [[بیابانک]] در آن زمان تابع سمنان بود و حبیب یغمایی اولین مدرسه را در زادگاه خود تأسیس کرد. در سال ۱۳۰۹ به [[تهران]] انتقال یافت و دبیری چند مدرسه از جمله [[دارالفنون]] و عضویت [[ادارهٔ انطباعات]] به عهدهٔ او گذارده شد. وزیر معارف وقت [[یحیی خان اعتمادالدوله قراگزلو]] برای تألیف کتابهای درسی، یغمایی را به کار گماشت و بدین سبب برخی اشعار سادهاش از جمله شعر «زاغ و روباه» او در کتب درسی فارسی ابتدایی راه یافت و باعث شهرت او بین دانشآموزان شد.علاوه بر آن شعر نخل او نيز در ادبيات فارسي،به دليل موضوع و استفاده به جا و متناسب از واژگان محلي جايگاه ويژه اي دارد.
در سال ۱۳۱۲ همکاری مستمر او با [[محمدعلی فروغی]] آغاز شد که تا پایان عمر فروغی در ۱۳۲۱ ادامه یافت. در این دوران [[کلیات سعدی]] به تصحیح فروغی با همکاری یغمایی انتشار یافت. همزمان یغمایی [[گرشاسبنامه]] [[اسدی طوسی]] را ویرایش و چاپ کرد و کتابی محققانه به نام سعدینامه گردآوری کرد و جزو انتشارات مجلهٔ آموزش و پرورش به چاپ رساند. یغمایی کار در زمینهٔ تصحیح متون را طی دهههای بعد نیز پی گرفت و موفق به تصحیح ترجمهٔ [[تفسیر طبری]] در ۷ جلد بین سالهای ۱۳۳۹ تا ۱۳۴۴ شد. آخرین اثر او تصحیح غزلیات سعدی در سال ۱۳۶۱ انتشار یافت.
|