منظومهٔ شمسی از انفجار یک [[ابرنواختر]] و فروریزش یک ابر چرخان پدید آمد و در دوران [[رنسانس]](نوزایی) و با مشاهدات افرادی از جمله [[گالیلئو گالیله]] کشف‌شد. این منظومه در [[بازوی شکارچی]]، [[کهکشان راه شیری]] واقع‌شده و ۲۵٬۰۰۰ [[سال نوری]] از [[مرکز کهکشانی]] و کنارهٔ [[کهکشان]] فاصله دارد. خورشید بیش از ۹۹٫۸ درصد جرم منظومهٔ شمسی را شامل می‌شود و سرچشمه ی [[انرژی]] بسیار از جمله انرژی گرما و نور است. این ستاره یک [[ستاره نوع جی رشته اصلی|ستارهٔ نوع جی رشته اصلی]] و عضوی از [[فلزیگی#جمعیت‌های ستاره‌ای سه، دو، و یک|توده ی ستارگان نخستین]] است. مانایی منظومهٔ شمسی به مانایی خورشید وابسته است و اگر خورشید نابود شود، منظومهٔ شمسی نیز نابود می‌شود.
منظومهٔ شمسی دارای هشت [[سیاره]] ([[تیر (سیاره)|تیر]]، [[ناهید (سیاره)|ناهید]]، [[زمین]]، [[بهرام]](مریخ)، [[هرمز (سیاره)]](مشتری)، [[کیوان]](زحل)، [[اورانوس]] و [[نپتون]]) و پنج [[سیاره کوتوله|سیارهٔ کوتوله]] ([[سرس]]، [[پلوتو]]، [[هائومیا]]، [[ماکی‌ماکی]] و [[اریس]]) است. چهار سیارهٔ نخست، [[سیاره زمین‌سان|سیارات درونی یا زمین‌سان]] هستند و بیشتر از [[سنگ]] ساخته شده‌اند و چهار سیارهٔ دیگر [[غول گازی|سیارات بیرونی یا غول‌های گازی]] هستند و از [[گاز|گازهای]] مختلف ساخته شده‌اند. علاوه بر این اجرام، منظومهٔ شمسی دارای اجرام دیگری از جمله [[قمر|ماه‌ها]]، [[سیارک|سیارک‌ها]]، [[شهاب‌وار|شهاب‌وارها]]، [[شهاب|شهاب‌ها]]، [[شهاب‌سنگ|شهاب‌سنگ‌ها]] و [[دنباله‌دار|دنباله‌دارهاست]]. منظومهٔ شمسی هم‌چنین دارای مناطق خاصی از جمله [[کمربند سیارک‌ها]]، [[کمربند کویپر]] و [[دیسک پراکنده(منظومه شمسی)|دیسک پراکنده]] است.
ماده‌ای نازک و فشرده به نام [[محیط میان‌سیاره‌ای]] میان سیارات و اجسام دیگر وجود دارد. اجزای سازندهٔ محیط میان‌سیاره‌ای از [[هیدروژن]] خنثی و [[یونش|غیر یونیزه‌شده]]، گاز [[پلاسما (فیزیک)|پلاسما]]، [[پرتو کیهانی|پرتوهای کیهانی]] و ذرات [[گرد و غبار]] تشکیل شده‌اند. در واقع این تصورپنداشت که [[فضای بیرونی|فضا]] یک [[خلأ]] کامل است، نادرست است و مواد محیط میان‌سیاره‌ای در فضا وجود دارد. [[سدنا ۹۰۳۷۷]] دورترین جسم کشف‌شده در منظومهٔ شمسی است که [[اوج و حضیض|اوج]] آن ۱۰۰۰ [[واحد نجومی]] است و [[تناوب مداری]] آن ۱۰٬۵۰۰ سال به طول می‌انجامد. ابری [[کره (هندسه)|کروی‌شکل]] و بزرگ به نام [[ابر اورت]] منظومهٔ شمسی را احاطهدربرگرفته کرده‌استاست و از ۲٬۰۰۰ تا ۵٬۰۰۰ واحد نجومی دورتر از خورشید آغاز می‌شود و تا ۱۰۰٬۰۰۰–۵۰٬۰۰۰ واحد نجومی دورتر از خورشید ادامه می‌یابد. منظومهٔ شمسی تا جایی گسترش می‌یابد که دیگر تحت تأثیر خورشید (نفوذ نور خورشید، گرانش خورشیدی، [[خورشید#میدان مغناطیسی|میدان مغناطیسی خورشید]] و [[باد خورشیدی|بادهای خورشیدی]] نباشد. [[هلیوسفر#هلیوپاز|هلیوپاز]] مرز میان محیط میان‌سیاره‌ای و [[فضای بیرونی#ستارگان|فضای میان‌ستاره‌ای]] است. هلیوپاز به عنوان مرز بیرونی منظومهٔ شمسی در نظر گرفته می‌شود و برآورد شده‌است که میان ۱۱۰ تا ۱۷۰ واحد نجومی از خورشید فاصلهدورتر دارداست.
