بهمنگان: تفاوت میان نسخه‌ها

 

== بهمنگان در نوشته‌های کهن ==

«جشنی است که دوم روز از بهمن ماه کنند و طعام‌ها سازند و بهمن سرخ و زرد<ref>بهمن نام گياهى است كه به خصوص در جشن بهمنجه خورده مى شده كه به رنگ سفيد يا سرخ و به شكل زردك بود. ([[يشت ها]]، برگردان [[ابراهيم پورداوود]]، جلد نخست، ص ۹۰)</ref> بر سر کاسه‌ها نهند و ماهی و تره و ماست آرند.»<ref>اسدی طوسی؛ (1319) لغت فرس، ویراسته‌ی عباس اقبال، تهران، چاپخانه‌ی مجلس، ص 472.</ref>

«روز دوم آن روز بهمن عيد است كه براى توافق دو نام آن را بهمنجه ناميده‌اند؛ بهمن نام فرشته‌ی موكل بر بهايم است كه بشر به آنها براى عمارت زمين و رفع حوايج نيازمند است و مردم فارس در ديگ‌هايى از جميع دانه‌هاى مأكول با گوشت غذايى مى‌پزند و آن را با شير خالص مى خورند و مى گويند كه حافظه را اين غذا زياد مى‌كند و اين روز را در چيدن گياهان و كنار رودخانه‌ها و جوى‌ها و روغن گرفتن و تهيه بخور و سوزاندنى‌ها خاصيتى مخصوص است و بر اين گمانند كه [[جاماسب]] وزير [[گشتاسب]] اين كارها را در اين روز انجام مى‌داد و سود اين اشياء در اين روز بيشتر از ديگر روزها است.»<ref>آثار الباقیه عن القرون الخالیه، برگردان اکبر داناسرشت، ص ۳۵۰. </ref>

نام این جشن را در سروده‌‌های [[فرخی سیستانی]] و [[منوچهری دامغانی]] می‌توان یافت. فرخی می‌سراید:<br />