هلالی جغتایی: تفاوت میان نسخه‌ها

برجسته‌ترین اثر او [[مثنوی]] [[شاه و درویش]] (شاه و گدا) است که به [[زبان آلمانی]] نیز ترجمه شده‌است. اهمیت هلالی به خاطر غزل‌های لطیف و پرمضمون و خوش آهنگ اوست که مجموع آن نزدیک به ۲۸۰۰ بیت است. قصیده‌های هلالی کم‌ارزش هستند که یکی از آنها را در ستایش [[عبیدالله خان ازبک]] سردوه است که گویا از ترس بوده است.<ref>تاریخ ادبیات در ایران، صفا، جلد ۴، ص ۴۳۴ </ref>

هلالی از پرورش‌یافتگان امیر [[علیشیر نوایی]] و از هم‌نشینان [[سلطان حسین بایقرا]] [[تیموری]] بود. پس از سرودن مثنوی شاه و درویش، بدیع‌الزمان پسر سلطان حسین میرزا، [[غلام‌بچه|غلام‌بچه‌ای]] زیبا را که هلالی طلب کرده‌بود به عنوان انعام به وی داد.

هلالی استرآبادی ابتدا [[سنیشیعه]] بودبوده است، اما پسدر ازتشیع آشناییمتعصب بانبوده مکتبو اهلدر بیتدرگیری‌های معمول میان [[شیعهسنی]] شدو شیعه در آن زمان دخالت نمی‌کرده است و بههمین اینباعث دلیلشده توسطتا پیروان هر کدام از این عبیداللهمذاهب، خاناو ازبکرا بهبر شهادتمذهب رسیددیگر بدانند.<ref>تاریخ ادبیات در ایران، صفا، جلد ۴، صص ۴۳۲ تا ۴۳۸ </ref>